سرویس روسیه/خبرگزاری آران
خبرگزاری آران / سرویس روسیه :
علی‌اکبر آقایی(نماینده مجلس شورای اسلامی)
با توجه به تغییراتی که در چند سال اخیر در محیط بین‌المللی و سیاسی جهان به‌وجود آمده است، آمریکا و غرب به این نتیجه رسیده‌اند دیگر در شرایطی نیستند که از موضع قدرت با مسئله هسته‌ای ایران برخورد کنند.
درواقع با توجه به اتفاقاتی که در دو سال اخیر در بحث پرونده هسته‌ای ایران به‌وجود آمد و عواقب منطقه‌ای و بین‌المللی که در نتیجه پافشاری بر مواضع غلطشان، دامنگیرشان شده، امروز دست به تغییر تاکتیک و موضع زده‌اند. لذا امروز ایران در مقایسه با گذشته در موضع قدرتمندتری قرار دارد.
اما این تحلیل هم وجود دارد که آمریکا و غرب، به دنبال این هستند که با پذیرش پیشنهاد مذاکره به نوعی ایران را پای میز مذاکره بکشانند و با طرح مسائل مخصوص خودشان بار مشکلات و مسئولیت‌ها را متوجه ایران کنند. در واقع آنها به دنبال مذاکره برای رفع اختلافات برای مسئله هسته‌ای ایران نیستند و هدفشان تنها استفاده از اعتبار تبلیغاتی مذاکره با ایران است.
حتی اگر این تحلیل هم درست باشد، من بر این اعتقادم که این حربه جوابگو نیست چرا که شرایط منطقه‌ای و بین‌المللی عوض شده است.
امروز، بحث هسته‌ای ایران با مسئله عراق، افغانستان، لبنان و فلسطین گره خورده است بنابراین تنها طرح کردن مسئله هسته‌ای ایران بدون پرداختن به مسائل جانبی که عنوان شد امکان‌پذیر نیست بلکه باید مذاکرات در چارچوب مجموعه‌ای از مسائل مرتبط با یکدیگر صورت گیرد و این چیزی است که در بسته پیشنهادی ایران هم به درستی به آن اشاره شده است.
بنابراین نمی‌توان گفت هدف غرب و اروپا تنها کشاندن ایران پای میز مذاکره و خلع سلاح کردن آن است چرا که اگر چنین هدفی هم داشته باشند، همین الان هم می‌توانند مثل دفعات قبل با طرح کردن مسائل پوچ و واهی ایران را متهم کنند.
دو دیدگاه درخصوص ادامه روند مذاکرات بین ایران و غرب وجود دارد:
1- یک دیدگاه عده‌ای هستند که معتقدند مذاکرات محکوم به شکست است. این گروه معتقدند این مذاکرات به واسطه اینکه هر طرف اهداف و سیاست خودش را دنبال می‌کند، از همین حالا محکوم به شکست است چرا که ایران به دنبال آن است که بحث هسته‌ای را به عنوان یک مسئله جانبی و در کنار مسائلی چون عراق، افغانستان و... مطرح کند اما غرب مسئله هسته‌ای ایران را اولویت اصلی خود می‌داند.
2- گروه دیگری هم هستند که معتقدند این مذاکره می‌تواند باب مذاکرات را مجدداً باز کند و زمینه را برای طرح دیدگاه‌ها و نظرات جدید برای حل چالش‌های به‌وجود آمده فراهم آورد.
اما مسئله مهمی که در رابطه با بسته پیشنهادی ایران وجود دارد که نباید نادیده گرفته شود، موضعی است که چین و روسیه اتخاذ کرده‌اند.
اگرچه مقامات ارشد روسیه گفته‌اند بسته جدید ایران قابلیت بحث دارد و می‌توان درباره محتوای آن به مذاکره نشست و گفت‌وگو کرد اما نباید دلخوش به این سخنان و گفته‌ها بود.
با نگاه خوشبینانه می‌توان گفت چین و روسیه به دنبال این هستند که جلوی تندروی‌ها و رفتارهای غیرمنطقی غرب و اروپا را بگیرند ولی با نگاه بدبینانه این دو کشور تنها به دنبال منافع خودشان هستند و با طرح گفتارها و تاکتیک‌های مختلف می‌خواهند از یک طرف قدرت چانه‌زنی خود در مقابل غرب و ایران را بالا ببرند و از طرف دیگر به دنبال کسب امتیازات بیشتر برای خودشان هستند. در واقع موضع مبهم و پیچیده‌ای که چین و روسیه دارند، مبتنی بر منافع آنهاست.
بنابراین نه ایران می‌تواند بر مواضع این دو کشور تکیه کند و نه آمریکا می‌تواند چنین ریسکی را بکند چرا که هر دو طرف می‌دانند این دو کشور تنها به دنبال منافع خودشان هستند.
بنابراین باید منتظر شد و دید آیا اولاً مذاکرات انجام خواهد شد یا نه؟ و ثانیاً طرفین مذاکره چه مسائلی را مطرح خواهند کرد؟ روند این مذاکرات تعیین می‌کند که آیا تحریم‌ها و تعلیق غنی‌سازی دنبال می‌شود یا مذاکرات به صورت مسالمت‌آمیز و برای حل مسائل ناگشوده دنبال خواهد شد.
پایان پیام.