خبرگزاری آران/سرویس آذربایجان
نویسنده: علیرضا بهادری،کارشناس مسائل جمهوری آذربایجان
این روزها عرصه بر شیعیان و دینداران جمهوری آذربایجان سخت گشته و بار دیگر یاد آور دوران خفقان هفتاد ساله كمونیستی و مبارزه سازمان یافته آن حكومت با دین و دیانت است ملتی كه در زیر سخت ترین شرایط ممكن توانستند با رشادت ومقاومت بخشی از هویت دینی از دست رفته خود را به عنوان میراثی برای نسل خود به ارمغان آورند اكنون به دنبال كمترین حقوق از دست رفته خود یعنی حق استفاده از حجاب برای شیر زنان غیور و مومنه خود می باشند فراموش نكرده ایم كه چندی پیش بخش دین ستیز رخنه كرده در حاكمیت جمهوری آذربایجان درصدد تخریب مساجد آن كشور برآمدند كه با درایت و هوشیاری مردم مسلمان جمهوری آذربایجان و موضع گیری بهنگام مراجع معزز این تصمیم شیطانی خنثی گردید گفتنی است پیش از این نیز ده ها مورد از این دسته اقدامات از سوی گروه مذكور به اجرا درآمده كه بحث حجاب نیز از نمونه اخیر این جریان است و مطمئنا آخرین آن نیز نخواهد بود.
در ریشه یابی این اقدام دین ستیزانه اخیر عوامل و دلایل متعددی دخیل است از جمله موثر ترین عوامل موجود ترس از گرایش روزافزون جوانان به دین و مذهب و نگرانی از این موضوع است كه نه تنها باعث آشفتگی ذهن بخشی از بدنه حاكمیت آذربایجان گشته بلكه باعث فراهم شدن نگرانی هایی نیز دربین برخی از كشورهای غربی و رژیم صهیونیستی شده است چرا كه پیام انقلاب و حضرت امام خمینی (ره) و قرار گرفتن جمهوری اسلامی ایران در همسایگی جمهوری آذربایجان با اكثریت شیعه و قرابتهای فرهنگی فراوان آن بالقوه می تواند تهدیدی جدی در پیشبرد مقاصد شوم و منافع آنان در منطقه باشد لذا برنامه های از پیش طراحی شده را تهیه نموده تا بتواند از هر راه ممكن ظرفیتهای موجود را محدود سازند. حال باید پرسید كه چرا دولتمردان آذربایجان اینبار سراغ حجاب رفته و این موضوع را نشانه گرفته اند كه در پاسخ به این سوال باید بیان داشت پس از بی نتیجه ماندن اقدام حاكمیت در تعطیلی و تخریب مساجد كه نتوانسته بود به اهداف مورد نظرخود نایل شود تنها موضوعی كه می توانست از آن استفاده ابزاری شود و فشارخود را به دینداران و متدینین مضاعف كند موضوع ممنوعیت حجاب در مدارس و مراكز علمی بود موضوعی كه به هیچ وجه از سوی مسلمانان و دینداران قابل اغماض نبوده و بعنوان یكی از معیارها ی اصلی در شعایر دینی در جامعه مسلمانان محسوب می گردد از سویی دیگر با توجه به در اختیار داشتن سیستم آموزشی توسط دولت از این طریق به راحتی می توانستند طرح و برنامه خود را اجرایی نمایند و جالب اینكه علیرغم نبود هیچگونه ممنوعیتی در خصوص حجاب در قانون اساسی جمهوری آذربایجان این قانون بی وجاهت توسط وزیر تحصیلات جمهوری آذربایجان اعلام و اجرا گردید تا بتواند بخش عمده اعتراضات احتمالی ر به جای كل حاكمیت متوجه خود سازد و آن را یك امر طبیعی و مربوط به قوانین و مقررات داخلی یك وزارتخانه قلمداد نمایند .
اما آنچه در آذربایجان رخ داد اعتراضات وتجمعات مردمی و موضعگیری شدید برخی از فعالان دینی بود كه به دستگیری و بازداشت برخی از چهره های دینی منجر شد و به دنبال آن دستگاه قضایی جمهوری آذربایجان با وارد كردن اتهاماتی بی سابقه شخصیتهای دینی بازداشت شده را بعنوان افرادی كه درصدد براندازی دولت اقدام نموده مجرم شناخته و جرایم سنگینی را نیز برای ایشان صادر نموده است حال آنكه اقدام اكثر این افراد تنها تلاش در جهت رفع ممنوعیت اعمال شده در خصوص حجاب بوده كه به مذاق آنان خوش نیامده ضمن اینكه این جریان فرصتی مغتنم و بهانه ای برای سركوب جدی و عملی و برخورد با رهبران و شخصیتهای دینی و سیاسی اسلام خواه فراهم ساخته است. در این بین گروه های مدنی موجود در این كشور كه عموما درارتباط با حقوق بشر فعالند و به نوعی به كشور های غربی وابستگی دارند سكوت اختیار كرده و هیچ اظهار نظری در این خصوص تا كنون ارایه نكرده اند كه این امر نشان دهنده همسویی و خشنودی آنان از این اقدام دولت می باشد.
اكنون با توجه به شرایط حال حاضر جمهوری آذربایجان آنچه كه اهمیت دارد نحوه برخورد جمهوری اسلامی ایران با این موضوع و آزمون پیش روست موضوعی كه ذاتا برای هر ایرانی در صورتی كه در جریان قرار گیرد دارای اهمیت و حساسیت می باشد شاید موضعگیری دستگاه دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران نسبت به این موضوع و اظهار نظر سخنگوی وزارت خارجه كشورمان در حد لازم كفایت نموده لكن سوال اینجاست كه آیا تنها به همین اقدام باید بسنده كرد و نشست و نگریست.
پایان پیام.