wellpromised/خبرگزاری آران
خبرگزاری آران/سرویس آذربایجان
اظهارات 'سیران اوهانیان' وزیر دفاع ارمنستان درمورد متوسل شدن این كشور به "سازمان پیمان امنیت جمعی" در صورت هرگونه اقدام نظامی در مناقشه قره باغ ، با واكنش وزارت امورخارجه جمهوری آذربایجان همراه بود.
اوهانیان طی اظهاراتی دركنفرانس "سازمان پیمان امنیت جمعی وچشم اندازهای صلح وامنیت درقفقازجنوبی" در ایروان گفته بود،درصورت هرگونه اقدام نظامی ازسوی جمهوری آذربایجان برای آزادسازی منطقه قره باغ ،ارمنستان كه خود را ضامن امنیت مردم قره باغ می داند با شدت تمام با آن برخورد خواهد كرد.وی در این کنفرانس با اشاره به اینکه مسئله قره باغ درسال 1994باامضای توافق آتش بس میان ارمنستان وجمهوری آذربایجان حل شده است اعلام کرد ایروان حق دادن پاسخ لازم واستفاده از حمایت متحدان خود در 'سازمان پیمان امنیت جمعی' را در این زمینه برای خود محفوظ خواهیم داشت.
این اظهارات اما با واکنش وزارت امور خارجه جمهوری آذربایجان همراه بود.دستگاه دیپلماسی جمهوری آذربایجان طی بیانیه ای اظهارات وزیر دفاع ارمنستان را بی معنی خواند و گفت، جمهوری آذربایجان نه قصد تعرض به قلمرو كشوری را داشته و نه هیچ دولتی را تهدید می كند. محافل سیاسی ارمنی، اظهارات وزیر دفاع ارمنستان را پاسخی به تهدیدهای گاه وبیگاه مقامهای آذری می دانند که بارهابرحل نظامی بحران قره باغ تاکید کرده اند.تهدیدهایی که بارها از زبام مقامهای ارشد دولتی جمهوری آذربایجان و در راس آنها الهام علی اف بارها شنیده شده است . ناظران سیاسی اما نه فقط اظهارات اوهانیان که تهدیدهای طرف آذری به حل نظامی بحران قره باغ راتابعی ازشرایط سیاسی واجتماعی دوجامعه ارمنی وآذری و دولتهای ارمنستان و جمهوری آذربایجان می دانند.از سویی اظهارات توام با تهدید اوهانیان در کنفرانس چشم انداز صلح وامنیت درقفقاز جنوبی نه فقط مغایر با روح حاکم بر این کنفرانس بود که تضادی آشکار با رویکرد سیاسی ایروان وباکو درحل مناقشه قره باغ رادنشان می دهد. واکنش طرف آذری و تهدیدهای گاه و بیگاه باکو که با تاکید بر حل نظامی این مناقشه همراه است نیز نشان دهنده نوعی تضاد بر رفتار سیاست خارجی واستراتژی نظامی جمهوری آذربایجان است. شاهد مثال این دوگانگی رفتار ایروان وباکو را می توان در نشستهای مکرر و مشترک روسای جمهوری دو کشور با رئیس جمهوری روسیه جستجو کرد.اظهارات 'نیكولا باردیوژا' دبیركل روسی سازمان پیمان امنیت جمعی' (CSTO) دركنفرانس ایروان که حاکی از مخالفت این سازمان با راه حل نظامی مناقشه قره باغ بود،بوضوح موضع این نهاد و البته روسیه را در بحران کهنه منطقه قفقاز نشان می دهد.ضمن اینکه نهادهای به اصطلاح میانجی مناقشه قره باغ ازجمله گروه مینسک سازمان امنیت و همکاری اروپا نیز اگرچه تاکنون موفق به حل این بحران نشده اند اما هیچگاه به حل نظامی بحران قره باغ رای نداده و نمی دهند.بنابراین اگرچه مناقشه قره باغ ممکن است ازپتانسیل لازم برای تبدیل شدن به بحرانی جدی باسطحی از رویارویی نظامی برخوردارباشد اما شرایط منطقه ای و بین المللی توان پذیرش جنگ دیگر در منطقه قفقاز را ندارد .در شرایط جاری نیز منافع منطقه ای روسیه و غرب نیز از رهگذر جنگ تامین نمی شود. لذا به نظر می رسد اظهارات توام با تهدید طرفهای آذری و ارمنی، صرفا" مصرف داخلی داشته و پاسخی به انتظارات جامعه این کشورها باشد.ضمن اینکه طرح چنین اظهاراتی همزمان با افزایش رایزنی نهادهای بین المللی برای حل بحران و نیز نزدیک شدن به زمان گفتگوهای مستقیم نمایندگان و روسای جمهور دو طرف بالا می گیرد که همه هدف آن ، افزایش توان چانه زنی ایروان و باکو در گفتگوها و یا جلب نظر طرفهای میانجی به مواضع آنها است.
پایان پیام.