آخـرین اخــبار، تحلیـل هـا و مقـالات در خصـوص منطـقه قفــقاز

خبر گزاری آران / سرویس آذربایجان

به گزارش آران نیوز ،هفته نامه «آینه» در این شماره خود مصاحبه یاشار جعفرلی سرهنگ بازنشسته و کارشناس نظامی آذربایجانی را تحت عنوان فوق درج کرده است که محورهای اصلی آن به شرح زیر می باشد:

ـ بدون تردید مرحله دوم در مناسبات ناتو و آذربایجان آغاز شده است. زیرا هدفهایی که از سال 1994 تا 25 می سال 2011 در همکاری بین دو طرف تعیین شده بود، از هدفهای کنونی فرق داشت. در مرحله اول بیش از 200 برنامه، سند و طرح به امضا رسیده است. هزاران نفر از نظامیان آذربایجانی در چندین هزار دوره، سمینار و کنفرانس در چارچوب طرحها و برنامه های مختلف «ناتو» شرکت کرده اند. تحصیلات عالی نظامی با استاندرادهای «ناتو» مطابقت داده شده است.

ـ بررسی های ما نشان داده است که مشکلات جدی در زمینه تطبیق بخش دفاعی و امنیتی آذربایجان با استاندرادهای «ناتو» وجود دارد. به عنوان مثال، مطابق سازی قوانین نظامی کشور با استاندرادهای «ناتو» هنوز آغاز نشده است، روند تجدید سیستم مدیریت در ارتش بصورت کامل انجام نگرفته است. اصلاحات در ساختار نیروهای مسلح در سطح پایین انجام گرفته، ولی در سطح بالا هنوز آغاز نشده است. مسئله انتصاب افراد غیرنظامی به سمت وزیر دفاع همچنان حل نشده است. مبارزه ثمربخش با رشوه و فساد مالی انجام نمی گیرد. عدم انتشار متن کامل همه اسناد به امضا رسیده با «ناتو» جهت اطلاع عموم نیز یکی دیگر از مشکلات موجود می باشد.

ـ دلایلی وجود دارد که "پسرفت در مناسبات باکو و ناتو" را ثابت میکند. به عنوان مثال، سرنوشت مرحله سوم برنامه IPAP(طرح همکاری انفرادی با ناتو) بین آذربایجان و «ناتو» زیر سوال رفته است. عدم تمایل مسئولان آذربایجانی به برقراری روابط هر چه نزدیکتر با «ناتو» می تواند علتهای مختلفی داشته باشد. ولی به نظر من، بیشتر با عدم تمایل آنها به انجام اصلاحات دموکراتیک در ارتباط است. تجزیه و تحلیل ما نشان می دهد که آذربایجان و ناتو متفقا مسوول عقب ماندگی همکاری های دو جانبه اند. زیرا در سیاستی که «ناتو» عملا در منطقه ما پیاده می کند، اشتباهات و نواقصی وجود دارد. پیمان آتلانتیک شمالی( نانو) قفقاز جنوبی را به عنوان منطقه ای واحد ارزیابی نمی کند که این نیز منجر به بروز مسایلی می شود. عدم دخالت این پیمان در مناقشات منطقه ای نیز به نفوذ ناتو در اذهان عمومی لطمه زده است.

ـ عدم ارایه پیشنهادات جالب از سوی «ناتو» به کشورهای طرف همکاری و بویژه عدم ارایه تضمینات امنیتی به آنها، مشخص نبودن روند اجرای تعهدات کشورهای شرکت کننده در طرحها و برنامه های «ناتو»، فقدان مکانیسیم تشویق و تنبیه این کشورها از منظر اجرا یا عدم اجرای تعهدات این کشورها، مسایلی جدی محسوب می شود. این مسئله را لازم به ذکر می دانم: امروز هیچگونه فعالیتی از سوی «ناتو» برای جلوگیری از تهدیداتی که از طرف روسیه و ایران برای آذربایجان وجود دارد، احساس نمی شود. به نظر من، مسئولان این پیمان نظامی باید این موضوع را مورد توجه قرار بدهند.

پایان پیام