او و دوستانش به فریاد « هل من ناصر ینصرنی حسین (ع)» لبیک گفته اند و یقین دارند « کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا »
g/سرویس جمهوری آذربایجان
«داستان منطقه آران یاهمان جمهوری آذربایجان وبزرگان علمی ومعنوی آن قصه ای پرغصه است که باز گویی آن مجالی وسیع می طلبد، قصه ای خونین که دلها را اندوهگین وارواح را آزرده وسینه را مالامال درد وغمگین می سازد علماء وروحانیان وطالبان علوم ومعارف اسلامی پس از جدائی قفقاز از ایران، زجرها کشیدند وشکنجه ها دیدند وقتل وتبعید واسارت را بجان خریدند صدها وبلکه هزاران تن در طول دویست سال علی الخصوص پس از حاکمیت کمونیستها درسال 1918 به بعد سر نوشتشان با مظلومیت ودرد ورنج هم آغوش شد وچه صعوبتها ومشقت ها وتهمت ها در راه خدا متحمل شدند.
باکو وقصبات وروستاهای متدین اطراف آن،لنکران وشهرها و روستاهای آن گنجه ودربندو داغستان شاماخی وشکی وشوشی و بردعه وقره باغ و نخجوان واردوباد ودیگر نقاط وشهرهای آن خواستگاه عالمان بزرگ وروحانیان برجسته که با نبوغ واستعداد وهمت والای خود در میان خفقان تزاری واستبداد بلشویکی به تحصیل علوم ومعارف اسلامی همت گماردند ودراین راه از بذل جان ومال وهمه هستی خود دریغ نورزیدند»
مردم قفقاز جنوبی ودر راس آنها جمهوری آذربایجان خود را تکه ای جدا شده از سرزمین بزرگ ایران می دانند و سرگذشت پرفراز ونشیب آنها و سابقه دینی و اسلامی آنها بر هیچ اندیشمندی پوشیده نیست . قفقاز و آذربایجان مهد بزرگانی چون بادکوبه ای ها ،ایروانیها ،لنکرانیها و نخجوانیها وقره باغیها بوده است . ملت قفقاز نقش تاثیر گذاری در تمدن ایران واسلام داشته اند .هنوز کتابهای علمای آذربایجان در کتابخانه های سراسر عالم اسلام به چشم می خوردو اندیشمندان بسیاری با مطالعه آنها زوایایی ناگفته از علوم دینی را فرا می گیرند.ملت آذربایجان در طی قرنهای مختلف رنج و زجر فراوانی برای حفظ فرهنگ و تاریخ ایرانی اسلامی خود کشیدند اما سرانجام با بی عرضگی و بی لیاقتی حاکمان گذشته و با لشگر کشی حکومت روسیه در طی چندین جنگ کم کم سرزمینشان به دولت متجاوز روسیه واگذار شد تا طی نزدیک به صد سال در زیر یوغ حکومتهای کمونیست و لائیک قرار گیرند وعالمان و متدینین آن به قتل رسیده ویا زندانی شوند!طی دهه های گذشته هر گاه مردم آذربایجان بپا خواسته اند و به دنبال احقاق حق خود بوده اند با سرکوب دولتها و حاکمان زمان مواجه شده و به خاک و خون کشیده شده اند مرحوم حاج علی اکرام که یکی از رهبران اسلام خواهان در کشور آذربایجان بود سالهای متمادی را در زندانهای این کشور گذرانده و شکنجه های فراوانی دیده بود و سرانجام آثارهمین شکنجه ها باعث شد تا رخت از این دنیا برکنده و آرزوی سرزمین آزاد واسلامی آذربایجان را با خود ببرد.از دیدگاه دولت باکو حاج اکرام آخرین مبارز نستوهی بود که بعد از مرگش می توانست نفس راحتی بکشد. اما قضیه ممنوعیت حجاب و مقاومت دلیرانه دکتر صمداف در مقابل آن نفشه های آنان را نقش بر آب کرد. دکتر صمداف سیاستهای دولت باکو را به سیاستهای بنی امیه تشبیه نمود و اکنون حدود ده ماه است که زیر شکنجه های جسمی و روحی نیروهای امینتی باکو همچنان فریاد یا حسین سر می دهد چرا که او و دوستانش به فریاد « هل من ناصر ینصرنی حسین (ع)» لبیک گفته اند و یقین دارند « کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا » و دولت باکو با نهایت عجز برای محروم کردن دینداران آذری از وجود دکتر صمداف ،وی را به 12 سال حبس محکوم می کند. حبسی طولانی که یقین داریم عمر سیاسی دولت باکو کفاف اتمام آن را نخواهد داد و دکتر صمداف در نهایت عزت به آغوش مردمش بازخواهد گشت. ان شاءالله