آخـرین اخــبار، تحلیـل هـا و مقـالات در خصـوص منطـقه قفــقاز

خبرگزاری آران/سرویس چچن: در روز 11 دسامبر سال 1994 میلادی 3 لشكر زرهی روسیه به سوی شهر گروزنی ، مركز جمهوری چچن هجوم می برند.
به گزارش خبرگزاری آران به نقل از جام جم،این آغاز یك جنگ خونبار و غیربشری بود كه برای مدتی متوقف شد یا به جنگ چریكی تبدیل گردید و گاهی جنبه تروریستی یافت. بااین حال با گذشت 13 سال هنوز تصور پایان كامل آن دشوار است. در این 13 سال ، دو جنگ خونبار در چچن رخ دادند كه جنگ دوم علی رغم كشته شدن رهبران اصلی جدایی طلبان چچن به صورت چریكی و تروریستی پراكنده ادامه دارد و حتی هر از چند گاه جمهوری های مجاور آن نیز دستخوش حملات خشونت بار می شوند.جمهوری چچن به زانو درآمده ، بدون امید و بدون آینده و ارتش روسیه كماكان در این جمهوری جدایی طلب كه به یك سرزمین «ناكجاآباد» تبدیل گردیده حضور دارد ، حضوری كه به نظر می رسد پایان نخواهد داشت.جوهر دودایف ژنرال سابق شوروی در سال 1991 میلادی استقلال جمهوری چچن را اعلام كرده بود.
در سال 1994 میلادی دودایف رئیس جمهور چچن بود و بوریس یلتسین قدرت را در كرملین در دست داشت.

جمهوری چچن به یك معضل برای مسكو تبدیل شده بود. بوریس یلتسین به جای پیش گرفتن راه مذاكره تصور كرد یك «جنگ كوچك پیروزمندانه» موقعیتش را در مقابل مخالفان تحكیم می كند. در روز 11 دسامبر سال 1994 میلادی ، روس ها تصور می كردند با ورود نیروهای ارتش روسیه ، چچن ها همگی تسلیم می شوند.
در حالی كه استقلال طلبی چچن ها یك ریشه تاریخی دارد كه به قرن نوزدهم و پس از اشغال این سرزمین توسط روسیه تزاری بازمی گردد.در عین حال ، استالین دیكتاتور شوروی در جنگ جهانی دوم كلیه ساكنان جمهوری چچن و همسایگان اینگوش آنها را از سرزمین آبا اجدادی به استپ های سرد و بی آب و علف آسیای مركزی تبعید كرد كه در جریان این تبعید 13 ساله كه تا مرگ استالین دوام داشت ، اغلب آنها جان خود را از دست دادند و پس از مرگ استالین دولت وقت شوروی وقتی اجازه بازگشت آنها را به زادگاهشان داد ، تعداد اندكی از آنها دوباره توانستند كوه های سرسبز وطنشان را به چشم ببینند. در جنگ نخست چچن كه با بی تدبیری بوریس یلتسین آغاز شد و مدت 20 ماه از سال 1994 تا 1996 ادامه داشت حدود 80 هزار غیرنظامی كشته شدند و جنگ با ناكامی روسیه خاتمه یافت.شهر گروزنی به یك ویرانه تبدیل شد.

سرزمین ویران شده چچن به صورت دو فاكتو استقلال یافت و اصلان مسخادوف كه پس از كشته شدن جوهر دودایف به ریاست جمهوری رسیده بود ، قدرت را دردست داشت. سال 1999 میلادی ، ولادیمیر پوتین كه در آن زمان نخست وزیر روسیه بود پس از یك موج حملات مشكوك كه به چچن ها نسبت داده شد اما زمزمه هایی در مورد دست داشتن سرویس امنیتی فدرال روسیه در این حملات رواج دارد ، بار دیگر تانك های ارتش كرملین را به ویرانه های جمهوری جدایی طلب چچن اعزام كرد. آنگاه جنگ دوم چچن آغاز شد. یك نسل كامل از جوانان چچن فقط شاهد مرگ و رنج والدین ، كودكان ، برادران و خواهران خود بوده اند.در این میان نیروهای روسی نیز متحمل تلفات زیادی شده اند. با این حال ، دو گروه از این جنگ خونین و ضد بشری سود بردند ، گروه های افراطی چچن از این جنگ برای پیشرفت مقاصد خود استفاده كرده و مقامات فاسد روسیه و باندهای مافیایی در این كشور كه از بودجه هنگفت نظامی و بدون نظارت جیب های خود را پر كردند. به این ترتیب ، در روز 11 دسامبر سال 1994 میلادی 3 لشكر زرهی روسیه به سوی شهر گروزنی مركز جمهوری استقلال طلب چچن هجوم می برنداین آغاز یك جنگ خونبار و ضدبشری بود. 13 سال بعد ، این پرسش كه «چرا این جنگ آغاز شد؟» توسط پرسش دیگری كه دردآورتر است ، محو گردید «رنج مردم چچن چه زمانی خاتمه می یابد؟».

پایان پیام.