آخـرین اخــبار، تحلیـل هـا و مقـالات در خصـوص منطـقه قفــقاز

خبرگزاری آران / سرویس ایران

به گزارش آران نیوز ، دکتر منصور حقیقت پور نماینده مردم اردبیل و نائب رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس که از چند ماه قبل تا کنون مناظرات مکتوبی را با سیاووش نوروزاف نماینده حزب حاکم آذربایجان در پارلمان باکو در خصوص مسائل مختلف پیرامون روابط ایران و آذربایجان انجام داده است ، این بار طی پیام تبریک نوروزی به صورت مستقیم با مردم این کشور به گفتگو نشسته است . در بخشی از این پیام تبریک آمده است : « این تنها تبریک نیست، بلکه تلاش برای از بین بردن فتنه­های دشمنان هم هست که همواره در میان آذربایجان و ایران به وجود آورده­اند». متن کامل این پیام به این شرح است:

بسم الله الرحمن الرحیم

خواهران و برادران عزیز آذری!

من از طرف همه مسلمانان و انسانهای عدالت­طلب ایران به مناسبت عید نوروز و فرا رسیدن فصل بهار به شما تبریک گفته و درود فراوان از تبریز، اردبیل، ارومیه و زنجان را به شما می فرستم.

عظمت دین اسلام در آن است که عادات و رسوم مفید قبل و بعد از خود را می­پذیرد. ردگرایی و نشنیده رویگردان شدن نه در شأن دین خداست و نه در شأن بندگان خدا. مردمان آن سو و این سو مردمان عالمی هستند. فرق اساسی میان عالم و جاهل آن است که آنچه را عالم از همان اول می­پذیرد، فرد جاهل در آخر کار می­پذیرد. مردم آذربایجان ازمردمانی­اند که به دین اسلام آغوش مملو از محبت گشوده­اند؛ چون اهل استدلال هستند و منکر حق نمی­شوند. مردمانی که اسلام و سایر حقایق را چشم­بسته انکار نموده­اند در تاریخ کم نیستند. اما مردم ما بر خلاف برخی اقوام جاهل، "اسلام دین عرب است" نگفته و به حقیقت دین عرضه شده توجه نموده­اند. مردم ما اسلام را دینی مفید یافته و شهادتین را با جان ودل بر زبان آورده­اند.

اسلام آخرین و کامل­ترین دین خداست. پذیرش نوروز از طرف این دین نیز از عظمت آن است. رسول اکرم (ص) و امامان معصوم (ع) با در نظر گرفتن حقیقت نوروز نسبت به آن نظر خوبی ابراز داشته و حتی دعاهای ویژه برای این روز ذکر کرده­اند.

حقیقت نوروز چیست؟ مردم در نوروز خانه­های قلبی و جسمی خود را شسته و تمیز می­کنند، در خانه­ها گرد و خاک و در قلبها کینه وکدورت نمی­ماند. اگر انسانی در زبان اسلام بیاورد و لیکن در عمل به خدا نزدیک نشود چه فایده­ای دارد؟ اگر انسان در نوروز گرد و غبار قلب خود را پاک نکند، در واقع بهره­ای از این عید نبرده است. حضرت امیرالمومنین (ع) می­فرماید روزی که انسان در آن گناه نکند عید است. بله، انسان همانطور که در عید نوروز خانه خود را تمیز می­کند و لباسهای نو می­پوشد، اگر بتواند آلودگی­های روحش را هم شستشو دهد، پس برای او عید است.

 نوروز خداپسندانه را برای شما آرزو می­کنم. خداوند از قلبهای بهاری شما عطر گل را دریغ نکند. نوروز آینده را انشاءالله در قره باغ زیبا و در کنار چشمه عیسی جشن بگیریم.

یکی از بزرگترین رسالتهای نوروز آشتی افراد قهر کرده است. این پیام تبریک بنده نیز بر اساس همین رسالت نوشته شده است. این تنها تبریک نیست، بلکه تلاش برای از بین بردن فتنه­های دشمنان هم هست که همواره در میان آذربایجان و ایران به وجود آورده­اند. ما به خاطر باور خود به دشمن خیلی چیزها از دست دادیم. اگر سیمهای خاردار را که مردم هنگام فروپاشی اتحادجماهیر شوروی پاره کردند، دوباره نمی­کشیدند، اکنون مجبور نبودیم که از دور با هم سخن بگوییم و اکنون خواهران و برادران آذری اطراف رود ارس در کنار سفره نوروزی با هم می­گفتند، می­خندیدند و به آرزوهای ناکام استکبار جهانی لبخند می­زدند. ایران این را نمی­خواست و مطمئنم که مردم آذربایجان نیز از وجود سیمهای خاردار در میان دو برادر لذت نمی­برد. می­گویند ارس وطن را به دو بخش تقسیم کرده است. من فکر می­کنم این حرفها ارس را اذیت می­کند. چرا که او نیز همانند رود کر یک نعمت الهی برای این مملکت است. آنچه وطن را دونیمه کرده ارس نیست، مرز است، رژیم ویزاست، دوربینهای جاسوسی آمریکا و اسرائیل است که وزش باد را نیز دنبال می­کنند.

یکی از دوستان باکویی من مثل جالبی می­زد. می­گفت به کسی که نمی­شناسم یک بار، به کسی که می­شناسم دو بار و اگر از فامیلهایم باشد سه بار تذکر می­دهم. اما اگر پدر، مادر، خواهر، برادر، خانواده و یا فرزند باشد، آنقدر می­گویم تا بفهمد. آذری­ها خواهران و برادران من هستند. بنابراین به خاطر دست­بردار نبودنم مرا ملامت نکنید. به عنوان مثال، کسی انتظار نداشته باشد که من درمورد    قره باغ سکوت کنم.

من به این مردم حرفهایی برای گفتن دارم. من این مردم را مثل جانم دوست دارم و هیچ ایرادی نسبت به آنها ندارم. رسول اکرم (ص) می­فرماید که مردم را متهم نکنید. کسانی که اخبار را دنبال می­کنند، می­دانند که برای رساندن حرف خود خیلی وقت است از سیاوش نوروزاف، نماینده مجلس ملی آذربایجان دعوت کردم تا به شرط پخش زنده تلویزیونی در کنار رود ارس در باره مشکلات میان دو کشور گفتگو کنیم. خیلی دوست داشتم که هم مردم جمهوری آذربایجان و هم مردم ایران این گفتگوها را به طور زنده ببینند و شاهد باشند که سردی روابط فقط فتنه دشمن است، این دو مردم برادر هم­ هستند و غیر از محبت چیزی برای تقسیم ندارند. اما خواست من عملی نشد و از آخرین پاسخ نوروزاف مأیوس شدم ، اگر او می­گفت که در نوروز آینده در قره باغ گفتگو می­کنیم، خوشحال می­شدم. اما گفت که سال آینده وقتی در تبریز رئیس مجلس شدم، گفتگو می­کنیم. نماینده مجلس ملی جمهوری آذربایجان و یکی از رهبران حزب حاکم ینی آذربایجان (آذربایجان نو) از حقوق و عرف بین الملل نیز بی­خبر است. یکی باید بپرسد که جناب نوروزاف، اگر این اندازه  قدرت داری، چرا قره باغ را پس نمی­گیری؟ تو بیست سال است در برابر ابرقدرتها خم شدی که قره باغ را بگیرند و به شما برگردانند. اما ایران 33 سال است که با جهان می­جنگد، ولی یک قدم نیز عقب­نشینی ننموده و یک بار نیز سر خم نکرده است. شما با کدام سابقه­ای این چنین با صدای بلند حرف می­زنید. آیا تبریز را با باکوی مظلوم که به عرصه همجنس­بازان جهان تبدیل کردید، یکسان می­بینید؟ به یاد داشته باشید که هیچ تبریزی حتی به شما ساک خالی هم امانت نمی­دهد. ایران را بگردید و اعتبار اهل تبریز را ببینید. اهل تبریز را با کراواتی که یک سرش در تل­آویو و یک سرش در واشنگتن باشد، نمی­توان فریب داد. از اینکه وارد گفتگو با نوروزاف شدم متأسف شدم. همه می­دانیم که نمایندگان پارلمان در آذربایجان چگونه انتخاب می­شوند. فیلمهای ویدئویی الشاد عبدالله­اف این را به خوبی نشان داد. اما تبریز باکو نیست که کسی با رشوه، سفارش و یا پارتی­بازی بتواند نماینده مجلس باشد.

باز هم امیدوار بودم  که در دل این آدمها هر چند اندکی احساس مرحمت و عدالت باقی مانده باشد. اما مطمئن شدم که اگر مخاطب لایقی در آذربایجان وجود دارد، آن هم خود مردم است.

هر چند من به رسم ادب طی یادداشتی جداگانه جواب نوروزاف را دادم ولی باید بگویم  سیاوش نوروزاف یک بهانه بود. من می­خواستم به شبهات القا شده پاسخ دهم. اگر جایی صداقت نباشد، انسانی که به چاه نزدیک می­شود به تذکرات دیگران باور نمی­کند. امیدوارم سخنان صادقانه ام هم برای خودم و هم برای شما خواهران وبرادران عزیزم مفید باشد.

اتهامات بزرگی به ایران زده شده است . آیا در جنگ قره باغ ما به نفع ارمنی­ها کاری انجام دادیم؟ دنبال یک مقام رسمی بودم تا این مسائل را همراه با او حل کنیم. من پاسخ بدهم و مردم از سرچشمه شبهات آگاه شوند. با هر که از قره باغ صحبت می­کنم موضوع را عوض می­کند. چرا از بحث پیرامون قره باغ می گریزند؟ انسان معمولا از گفتگو درباره کاری که خودش مقصر است فرار می­کند. اشغال قره باغ لکه ننگی است و ظاهرا حکومت اصلا در صدد آزادی قره باغ نیست. چرا؟ اولا آنها افرادی هستند که به زندگی تجملاتی عادت کرده­اند، از صدای گلوله می­ترسند و در پی دردسر برای خود نیستند. ثانیا این کار یک ارتش واقعی می­­طلبد. ارتشی که در آن رشوه و مرگ و میر سربازان محوریت داشته باشد،انسانها به جرم نماز خواندن اخراج شوند و از آموزش و تجهیزات نظامی بی بهره باشد، چه کاری می­تواند بکند؟ متأسفانه ارتش نیز در آذربایجان یک بهانه برای پول­شویی است. دولت آذربایجان از اسرائیل اسلحه می­خرد ولی متعهد هم می­شود که از آنها بر علیه ارمنستان استفاده نکند. یا اینکه اسلحه را می­فروشند ولی بعضی از قطعات و یا گلوله آن را نمی­فروشند. معلوم می­شود که هدف فقط پول­شویی است، نه تجهیز ارتش. و ثالثا اگر جنگ آغاز شود، مردم از سردمداران می­پرسند که فرزند شما کجاست؟

فرضا یک معجزه­ای رخ داد و قره باغ برگردانده شد؛ مردم را چگونه به سرزمینهای ویران شده برمی­گردانند؟ کسانی که ساختن تالار کریستال را به رخ می­کشند ،آیا دلشان می­آید برای بازسازی قره باغ میلیاردها پول خرج کنند؟ الآن چه کار بکنند و مردم را با چه چیزی سرگرم کنند؟ درست در این موقع ساختن یک دشمن دروغین به ذهنشان می­رسد. آنها با این کار هم افکار عمومی مردم مظلوم را فریب می­دهند و هم آمریکا، اسرائیل و دیگر حامیان تجاوز ارمنستان را از خود خشنود می­سازند. چون آنهایی که جنگ قره باغ را به وجود آوردند و یا مصالحشان در استمرار آتش این جنگ است، هر گز دوستی آذربایجان با ایران را تحمل نمی­کنند. چرا که این به معنی آزادی قره باغ و پیروزی آذربایجان است. آنها دیدند که جوانان لبنان و فلسطین بر اثر دوستی با ایران چه پیروزی­هایی به دست آوردند. این در حالی است که قدرت بالقوه آذربایجان بیشتر از آنها و قدرت ارمنستان به مراتب کمتر از اسرائیل است.

ایران را که 33 سال در مقابل آمریکای خونخوار مقاومت کرده، به عنوان عامل شر معرفی می­کنند و آذربایجان بزرگ خیالی را مطرح می­کنند تا قره باغ فراموش شود. من با تاریخدانان صحبت کرده و از آنها پرسیده­ام که این آذربایجان بزرگ کی و در کجا تشکیل شده است؟ آنها بر روی دولت صفویه تأکید می­کنند. می­پرسم اگر صفویه دولت آذربایجان بوده، پس ایران کجا بوده است؟ به مرزهای دولت صفویه نگاه کنید: یک طرفش عراق و یک طرفش افغانستان. این است دولت آذربایجان؟

اگر شما دولتمردان پایبند به شعار تشکیل آذربایجان واحد هستید، پس چرا مرز را می­بندید؟ مرز را باز و رژیم ویزا را لغو کنید تا آذربایجان متحد شود.ولی شما که حتی قانون تسهیلات مرزی را لغو نمودید.

ارمنی­ها علیه شما ادعای ارضی دارند و می­دانید که این یعنی چه و چه تأثیرات و عکس العملهای احساساتی را به دنبال دارد. اما با این حال به کشور ما ادعای ارضی می­کنید. اسرائیل بزرگ، ارمنستان بزرگ، کردستان بزرگ از سیاستهای استعماری قرن بیستم است. شما به قدتان نگاه کنید. ایران در برابر آمریکا و اسرائیل رجز می­خواند. بزرگترین مدعی در این مورد اسرائیل است که در 7 سال اخیر سه بار کمر آن را شکستیم: در جنگ 33 روزه با حزب الله و در جنگهای 22 روزه و 8 روزه در غزه. ببینید این ادعا چه بلایی بر سر آنها آورده است. اما شما در ضعیف ترین حالت، ادعای زورمندی می­کنید.

ما از دوران کودکی با ارزشهای اسلامی آشنا شده و وظایفی را که خداوند برای بندگانش مقرر ساخته، به یاری او انجام داده­ایم. لاابالی از ما به­دور بوده است. اینکه یک انسان اسلحه برداشته، در راه دین و میهن وارد جنگ شود محکم ترین دلیل بر صداقت اوست. من با جنگ در میهنم و قره باغ سعی کرده­ام که محبت به دین و میهنم را ابراز کنم. این را هم حتما بگویم که محبت به آذربایجان تنها از برادر خونی بودن نشأت نمی­گیرد. همه مقامات رسمی و همه مسئولان جمهوری اسلامی ایران؛ رهنمودهای حضرت امام خمینی (ره) در مورد آذربایجان را به یاد دارند. امام که اساتیدی همچون مرحوم آیت الله بادکوبه­ای داشته، با اعتقاد به نیروی این سرزمین و بزرگواری مردمان آن با تأکید فراوان سفارش کرده بود: "مراقب آذربایجان باشید و یاری خود را از آنها دریغ نکنید".

مبلغان عداوت و دشمنی میان ایران و آذربایجان ایران را به خاطر روابطش با ارمنستان ملامت می­کنند. رهبران آذربایجان با رهبران اشغالگر ارمنستان دیدار می­کنند، می­گویند، می­خندند و سورتمه می­رانند. آیا شما شاهدی دارید که کسی از مقامات رسمی ایران با این اشغالگران خوشگذرانی کند؟ ایران با ارمنستان روابط تجاری و اقتصادی محدودی دارد. این امر طبیعی است. من به صورت رسمی گفته­ام و می­توانم اثبات کنم که در جنگ قره باغ هر نوع کمکی به آذربایجان نموده ایم ، در قره باغ به نفع اسلام و آذربایجان جنگیده­ایم؛ در مقابل آنان نیز اثبات کنند که ایران حتی یک گلوله به ارمنستان داده است. مواد خوراکی و محصولات سبک صنعتی از چه زمانی کمک نظامی محسوب می­شود؟ محصول استراتژی نفت است که این را نیز خود آذربایجان به طور غیر مستقیم به تانکهای ارمنی می­ریزد.

چرا با آمریکا دوست نمی­شویم؟ چون دوستی با این قلدر اقتضاءاتی دارد. آذربایجان دوست شد و به میدان نظامی بر علیه ایران تبدیل گشت. همکاری نظامی باکو با اسرائیل مثل روز بر همه روشن است. به ترکیه نگاه کنید. کسانی که با شعارهای اسلام­خواهی به حکومت رسیدند به ایادی آمریکا تبدیل شدند، به ساز ناتو می­رقصند، با دیکتاتورهای عرب می­نشینند و از اسد مطالبه دموکراسی می­کنند. اگر روابط ترکیه و ایران قوی می­شد این می­توانست پایان آمریکا و غرب در منطقه باشد. در طول تاریخ روابط این دو کشور را به هم زده و به اهداف خبیث خود رسیده­اند. وقتی اسلام­گرایان در ترکیه به پا خاستند، آنها حساس شدند. دولتمردان ترکیه باید می­فهمیدند که یک لبخند به روی آمریکا چه بهایی دارد. قرآن کریم به زنان تذکر می­دهد که اگر به کسانی که در قلب خود مرض دارند، روی خوش نشان دهید، به فکر بدی می­افتند. کار آمریکا و متحدان او نابودی مردمان است. اگر امروز به آنها بخندی فردا باید منافع ملی را قربانی کنی و دنباله رو استکبار جهانی باشی. این همان آمریکا است که اصلاحیه 907 مبنی بر ممنوعیت همه کمکهای دولتی به آذربایجان را امضا نموده است. از 36،6 میلیون دلار که برای سال 2013 به ایروان اختصاص داده شده، مبلغ 27،2 میلیون دلار برای همکاری­های نظامی با ارمنستان در نظر گرفته شده است. چرا مردم آذربایجان را بر علیه ایران برادر تحریک می­کنند، نه بر علیه آمریکا؟ بیایید به گمرگ و شاهد باشید که چه قدر به این برادری نیاز هست؟ خواهران و برادران آذری ما به خاطر کوچک­ترین مسأله مادی و پزشکی به ایران می­آیند. ما از اینکه می توانیم حتی به قدر ذره­ای به آنها یاری برسانیم خوشحالیم.

من امیدوارم که سال آینده برای مردمان ما سال موفقی باشد. هم در ایران و هم در آذربایجان انتخابات ریاست جمهوری در پیش است. دنیا به این رقابتها نگاه خواهد کرد. دنیا خواهد دید که در کدام کشور سخن آزاد و انسانهای آزاد حاکم هستند. امروز به گفتگوهای من در کنار رود ارس پاسخ مثبت نیامد، اما در مکاتبات مطبوعاتی بسیاری از نقاط مبهم روشن شد. به امید مژده از انتخابات آینده خواهران و برادران عزیز آذری را به خداوند می­سپارم.

منصور حقیقت پور

نوروز 1392