آخـرین اخــبار، تحلیـل هـا و مقـالات در خصـوص منطـقه قفــقاز

خبرگزاری آران/سرویس آذربایجان

"زرتشت علی زاده" کارشناس سیاسی آذربایجانی در مصاحبه با نمایندگی خبرگزاری «ایرنا» در باکو پیرامون تحولات اخیر سوریه و پیامدهای ناشی از حمله آمریکا و کشورهای غربی علیه سوریه گفت: مساله سوریه مشخص است. دولت بشار اسد منافع گروه های مختلف جامعه این کشور را تامین می کرد. به همین دلیل، آرامش و ثبات در این کشور برقرار بود. از طرف دیگر، این دولت سیاست خارجه خود را به طور مستقل بیش می برد. این حکومت از «حزب الله» و از سیاست لیبی علیه اسرائیل حمایت می کرد، روابط نزدیک با ایران داشت. سوریه را یک رژیم دیکتاتوری می نامیدند. زیرا این کشور در لیست «دیکتاتورهای بد» آمریکا قرارگرفته بود. اگر دیکتاتوری پاسخگوی منافع آمریکا باشد، ممنوع نیست، در غیر این صورت نابودی شان حتمی است. اگر تو متحد آمریکا هستی می توانی به طور آشکار دیکتاتوری کنی. به عنوان مثال، می توانیم نام کشورهای امارات متحده عربی، قطر و عربستان سعودی را ذکر نماییم. به دلیل این که حکومت سوریه پاسخگوی منافع آمریکا نبود، این کشور تصمیم گرفت که دولت سوریه را سرنگون کند و از این رو، از سنی ها استفاده کرد.

بر اساس دستور آمریکا، کشورهای سنی مذهب شبه جزیره عربستان اقدام به حمایت از سنی های سوریه کردند. این کشورها کمک های مالی و نظامی خود را به اهالی سنی مذهب سوریه ارایه کردند و تدریجا دامنه درگیری های داخلی سوریه گسترش یافت. ولی بشار اسد با ارتش آموزش دیده خود مخالفان کشور را شکست داد. برای غرب مشخص شد که با چنین روش هایی سرنگونی بشار اسد ممکن نیست و چنین تصمیم گرفتند که سوریه را نیز مانند لیبی از فاصله دور یعنی توسط موشک های دور برد نابود کنند و برای این، آنها چنین بهانه ای ایجاد کردند که بشار اسد از سلاح های شیمیایی استفاده کرده است. بهانه سازی برای غرب کار سختی نیست. آنها به بهانه سلاح های کشتار جمعی به عراق و به بهانه مبارزه با تروریسم به افغانستان حمله کردند. اینک غرب کودکان بی گناه را جمع کرده و این سلاح شیمیایی را منفجر کرده است که افکار عمومی جهانی را برای دخالت در سوریه آماده کنند و کارشناسان خائن فورا برای انجام بررسی عازم سوریه شدند و نتیجه بررسی آنها چنین بود که در سوریه از سلاح های شیمیایی استفاده شده است. ولی چه کسی استفاده کرده این هنوز معلوم نیست. ولی آمریکا برای حمله به سوریه تدارک می بیند.

"چاک هیگل " وزیر دفاع این کشور اعلام کرده است که اوباما دستور داد که ما برای حمله به سوریه چند طرح تهیه کنیم که رئیس جمهور یکی از آن طرح ها را انتخاب کند. بر همه معلوم است که اوباما سربازان این کشور را از عراق تخلیه کرده و قول داد که نیروهای آمریکا را در سال 2014 میلادی از افغانستان نیز تخلیه خواهد کرد. به همین دلیل، وی به عنوان یک رئیس جمهور بشردوستانه شناخته شده است و اکنون این سوال مطرح است که آیا اوباما می تواند دستور حمله به سوریه بدهد؟ این سوال برای همه جالب است. ولی به عقیده من، وی می تواند چنین تصمیمی بگیرد. من پیشنهاد می کنم به دستور کار روزانه اوباما نگاهی بیندازیم. هر روز به وی لیست ارایه می شود که مثلا نام 50 نفر از تروریست های جهان در این لیست قرار گرفته است و اوباما برخی از آنها را بر می گزیند. سپس محل شان مشخص می شود و اگر یکی از این افراد در مراسم عروسی شرکت می کند، همین مراسم عروسی توسط موشک دور برد مورد حمله قرار می گیرد. در این حمله دهها نفر از افراد غیر نظامی کشته می شوند. به نظرتان، آیا فردی که بدون حکم دادگاه چنین دستوری می دهد، نمی تواند برای حمله به سوریه تصمیم گیری کند؟ اوباما طی مدتی که به عنوان رئیس جمهور آمریکا فعالیت می کند، تصمیم کشتن چند نفر بی گناه را داده است. به همین دلیل، من فکر می کنم که آمریکا به سوریه حمله خواهد کرد و دولت بشار اسد سرنگون خواهد شد.

این کارشناس با اشاره به نقش سازمان ملل متحد در بحران سوریه، گفت: آمریکا و متحدان آن بدون رضایت سازمان ملل متحد وارد خاک عراق شدند و این نقض فاحش حقوق بین المللی است. ولی فکر می کنم شورای امنیت سازمان ملل متحد اجازه حمله به سوریه را نخواهد داد. زیرا چین و روسیه با حمله علیه سوریه مخالفت خواهند کرد.

این کارشناس آذربایجانی با اشاره به وظایف کشورهای اسلامی در وضعیت کنونی در سوریه گفت: برخی کشورهای اسلامی به لحاظ نظامی و مالی به آمریکا وابستگی دارند. اردن، عربستان، امیر قطر از دستور آمریکا تابعیت می کنند. سودان از نفوذ بیشتری برخوردار نیست. تنها ایران است که در مقابل آمریکا ایستاده است. پس از سوریه نوبت به ایران خواهد رسید.

علیزاده در مورد نقش سازمان کنفرانس اسلامی در رابطه با مساله مذکور، گفت که این سازمان تا کنون هیچ یک از مسایل جهان اسلام را حل و فصل نکرده است. این سازمان ابزاری در دست کشورهای خارجی است./خ

پایان پیام.