کردها در این دوره از انتخابات نیز دارای قدرت تعیین‌کننده‌ای هستند و چند و چون آرای آنها در استان‌های کردنشین و استانبول، می‌تواند بر سرنوشت حزب عدالت و توسعه، اثر مستقیم بگذارد.
به گزارش آران نیوز و به نقل از خبرگزاری فارس: کمتر از 24 ساعت به برگزاری یکی از مهمترین انتخابات‌های تاریخ جمهوری ترکیه، زمان باقی مانده است.
فردا، مردم ترکیه پای صندوق‌های رای می‌روند و انتظار می‌رود که بین 83 تا 86 درصد از رای دهندگان این کشور، آرائشان را به نفع احزاب مورد علاقه خود به صندوق‌ها بیاندازند و در صورتی که میزان مشارکت مردم به رقم زیر هشتاد درصد برسد، احزاب پیشرو، با مشکلات بزرگی روبرو می‌شوند و رقابت، نفس گیرتر و سخت‌تر می‌شود.
انتخابات روز نخست نوامبر، در حالی در ترکیه برگزار می‌شود که از یک سو در فضای امنیتی و نظامی، به خاطر درگیری‌های گسترده بین پ.ک.ک و ارتش در جنوب و جنوب شرقی و از دیگر سو به خاطر تهدیدات بالقوه داعش در استان‌های هم مرز با سوریه و دیگر استان‌های ترکیه، شرایط مطلوبی در این کشور برقرار نیست.
از منظر سیاسی و اجتماعی نیز کشمکش و تنش حزبی بین احزاب قدرتمند این کشور و همچنین وجود اختلافات عمیق و قطب بندی‌های اجتماعی در فضای عمومی ترکیه، این کشور را وارد اتمسفر حساسی کرده که مدیریت آن، نیاز به دقت و احتیاط بالایی دارد و بیم آن می‌رود که در صورت تداوم روند کنونی، شاهد بروز مشکلات بزرگی در این کشور در حال توسعه باشیم.
حزب عدالت و توسعه به رهبری احمد داود اوغلو، در شرایطی وارد میدان رقابت‌های انتخاباتی شده که قصد دارد با تکیه بر شعارهایی همچون ترکیه برای همه ماست و تلاش و کوشش با همان عشق و پویایی روز نخست؛ هم به اختلافات قومی و حزبی پایان دهد و هم بر این مساله تاکید کند که این حزب محافظه کار، به قول مهمت علی شاهین، به تنظیمات کارخانه بازگشته و قصد دارد اقتدار خود را برای اداره ترکیه به نمایش بگذارد.
حزب عدالت و توسعه می‌خواهد به هر قیمتی شده در این دوره از انتخابات، با به دست آوردن دست کم 276 کرسی از مجموع 550 کرسی پارلمان، کابینه را به تنهایی تشکیل دهد و یک بار دیگر احزاب مخالف را به حاشیه براند. با این حال، داوداوغلو و همراهان او برای رسیدن به چنین هدفی، مسیری دشوار و پرفراز و نشیب در پیش رو دارند و کسب پیروزی در این شرایط سخت، مستلزم آن است که بخشی از شهروندان ترکیه که در انتخابات قبلی در دو مسیر ملی گرایی ترکی و کُردی، آرای خود را به نفع حزب حرکت ملی و حزب دموکراتیک خلق‌ها به صندوق انداخته بودند، در این دوره از انتخابات، تصمیمات و گرایش‌های خود را تغییر دهند و آرای آنها، حداقل 19 کرسی جدید نصیب یاران اردوغان کند.
با نگاهی گذرا به شرایط سیاسی و اجتماعی فعلی ترکیه و همچنین با در نظر گرفتن اقدامات داوداوغلو و آرایش لیست نامزدها در استان‌های مهم ترکیه، می‌توان چنین گفت: حزب عدالت و توسعه، نسبت به انتخابات پیشین از وضعیت مطلوب‌تری برخوردار است، اما هنوز هم نمی‌توان قاطعانه اعلام کرد که این حزب توان آن را دارد که به تنهایی دولت را تشکیل دهد چرا که در جامعه پویای ترکیه که دارای بیش از چهل حزب فعال کوچک و بزرگ است و دارای تکثر فکری و فرهنگی و قومی فراوانی می‌باشد، پیش بینی تصمیم انتخاباتی مردم، دشوار است و مردم این کشور در چندین مقطع سیاسی و تاریخی، با تصمیمات خود، سیاست مداران و تحلیل گران سیاسی را شگفت زده کرده‌اند.
اثرات جنگ با پ.ک.ک بر نتایج انتخابات
یکی از شگرفترین ابعاد انتخابات فردا روز ترکیه، پیش بینی میزان اثرگذاری جنگ دشوار بین پ.ک.ک و ارتش بر آرای کردها و ترک‌ها است.
در سه ماه گذشته، درگیری‌های وسیع پ.ک.ک و نظامیان ترکیه در استان‌های جنوب و جنوب شرقی، نتایجی را رقم زد که چندان به نفع پ.ک.ک نبود چرا که بسیاری از حملات و بمب گذاری‌ها، علاوه بر آن که پیروزی چندانی به دست نیاورد، در حوزه اجتماعی نیز با واکنش‌های تند مردم روبرو شد و در چندین مورد، ترک‌های خشمگین و برافروخته از اقدامات پ.ک.ک، با راهپیمایی و انجام اقدامات اعتراض آمیز، نشان دادند که جو سیاسی و اجتماعی کنونی این کشور، به ضرر پ.ک.ک و حزب دموکراتیک خلق‌ها است و بسیاری از سیاست مداران آمریکا و اتحادیه اروپا نیز چندین بار، اقدامات پ.ک.ک را مصداق حمله تروریستی و واکنش‌های تند نیروی هوایی ترکیه در بمباران مواضع پ.ک.ک را مصداق دفاع از امنیت ملی ترکیه قلمداد کردند.
آمارها نشان می‌دهد که پ.ک.ک در این مدت تلفات جانی سنگینی داده و در چند استان هم مرز با اقلیم کردستان عراق، علاوه بر آن که انبارهای مهمات لو رفته و از بین رفته است، امکان اقامت طولانی مدت زمستانی برای نیروهای شاخه نظامی پ.ک.ک نیز از بین رفته است.
به عبارتی دیگر، بمباران‌های وسیع و اثرگذار نیروی هوایی ترکیه، موجب آن شده که بخشی از ملی گرایان ترکیه، رضایت خاطر نسبی بالاتری نسبت به حزب عدالت و توسعه کسب کنند و بعید نیست که چنین چیزی موجب افزایش آرای حزب عدالت و توسعه در چندین استان ترک نشین ترکیه شود.
اما بُعد شگرف و معماگونه ماجرا اینجاست: در استان‌های کردنشین جنوب و جنوب شرقی و همچنین در نزد سه تا چهار میلیون نفر شهروند کُرد مقیم استانبول، جنگ بین ارتش ترکیه و پ.ک.ک، اهمیت و اثر بخشی متفاوتی دارد. به این معنی که ممکن است بخشی از کردهایی که در انتخابات گذشته به حزب عدالت و توسعه رای دادند، به خاطر خشم از کشته شدن تعداد فراوانی از اعضای شاخه نظامی پ.ک.ک، این بار، رای خود را به نفع حزب دموکراتیک خلق‌ها به رهبری صلاح الدین دمیرتاش به صندوق بیاندازند و بخشی از کردهای محافظه کار نیز که در انتخابات پیشین، حزب دموکراتیک خلق‌ها را منادی صلح و برادری می‌دانستند، این بار این حزب را یک نهاد جنگ پرست اقماری پ.ک.ک قلمداد کرده و به همراهان داوداوغلو رای بدهند.
بنابراین، کردها در این دوره از انتخابات نیز دارای قدرت تعیین کنندگی هستند و چند و چون آرای آنها در استان‌های کردنشین و استانبول، می‌تواند بر سرنوشت حزب عدالت و توسعه، اثر مستقیم بگذارد.