بررسی سیاست‌های دولت ترکیه در قبال مسائل و تحولات جهان اسلام نشان می‌دهد که حزب حاکم این کشور موضعی متفاوت نسبت به شیعیان در مقایسه با دیگر مسلمانان اتخاذ کرده است.
به گزارش آران نیوز :وزارت کشور عربستان، ۱۲ دی ماه، در بیانیه‌ای رسمی اعلام کرد که آیتالله نمر باقر النمر، روحانی سرشناس شیعه، به همراه ۴۶ تن دیگر اعدام شده است. این اقدام شنیع عربستان در بسیاری از کشورهای جهان محکوم شد.
اما یکی از کشورهایی که در مقابل این اعدام سکوت معناداری اتخاذ کرد، ترکیه بود. هیچ یک از نهادهای سیاسی و دینی ترکیه اعدام آیتالله شیخ نمر را محکوم نکردند.
محمد ییلماز از تحلیلگران روزنامه «حریت» ترکیه در خصوص اتخاذ سیاست منفعت‌طلبانه این کشور در برابر اعدام آیتالله نمر می‌نویسد: آیتالله نمر شخصی بود که بدون توسل به هرگونه خشونت در مقابل حکومت‌های مستبد و دیکتاتور ایستادگی می‌کرد. آیا سکوت ترکیه در قبال اعدام این روحانی شیعی از این نشأت می‌گیرد که عامل اجرای حکم اعدام دولت سعودی بوده است و یا اینکه آیتالله نمر شیعه بود؟
وی در بخش دیگری از تحلیل خود این سؤال را مطرح می‌کند که اگر یک عالم مسلمان در یکی از کشورهای بودایی اعدام می‌شد، آیا دولت ترکیه همچنان سکوت می‌کرد؟
با اندکی تأمل در دیدگاه این نویسنده ترک می‌توان به این نکته پی برد که ترکیه در دنیای اسلام سیاستی را در پیش گرفته است که با توجه به منافع حکومتی خود مدام تغییر می‌کند.
در این باره می‌توان تصمیم حزب عدالت و توسعه در موضوع عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی را مثال زد. این تصمیم دولت ترکیه که با اعتراضات شدید مردم این کشور در فضای مجازی نیز مواجه شده است، نشان از منفعت جویی در دنیای اسلام دارد.
چندی پیش برخی کاربران فیس‌بوک با انتشار سخنرانی‌هایی متفاوت از «رجب طیب اردوغان»، رئیس‌جمهور ترکیه، از سیاست‌های حزب عدالت و توسعه انتقاد کرده بودند.
این سخنرانی‌ها بسیار ضد و نقیض بود. به گونه‌ای که اردوغان در یکی از سخنرانی‌های خود اظهار کرده بود: ما با اشغالگران قدس دوستی نخواهیم کرد. این در حالی است که وی در یکی دیگر از سخنرانی‌های اخیر خود اسرائیل را دوست دولت و مردم ترکیه خوانده بود.
برگ دیگری از سیاست‌های ضد و نقیض ترکیه در دنیای اسلام را می‌توان موضع گیری رجب طیب اردوغان در برابر فاجعه منا و سقوط جرثقیل در خانه کعبه دانست.
در حالی که سوء مدیریت عربستان سعودی در خصوص دو حادثه مذکور به ویژه فاجعه منا به خوبی آشکار بود. اردوغان طی سخنانی ضمن جانبداری از آل سعود، این حادثه را بسیار طبیعی قلمداد کرد و گفت: همیشه باید طرف پر لیوان را دید. ما نمی‌توانیم عربستان سعودی را در این حادثه مقصر بدانیم.
مسئله دیگری که باید به آن توجه کرد موضع‌گیری رسانه‌های ترکیه در برابر اعدام آیتالله نمر و فاجعه‌های مذکور در عربستان سعودی می‌باشد. اکثر رسانه‌های وابسته به دولت ترکیه بیشتر از آنکه اعدام یک عالم دینی آزادیخواه را محکوم کنند، به مسئله حمله به سفارت عربستان در تهران پرداختند و این بار سکوت معنادار ترکیه با محکومیت این اقدامات در‌هم شکست.
بیشتر خبرگزاری‌های رسمی این کشور اعم از خبرگزاری آناتولی بیش از آنکه چرایی اعدام بی‌رحمانه آیتالله نمر را مطرح سازند، به آنالیز قطع روابط کشورهای وابسته به آل‌‌سعود در پی حمله به مراکز دیپلماتیک این کشور در ایران پرداختند.
البته باید این نکته را نیز مد نظر داشت که مقامات رسمی ایران این اقدام افراد ناشناس یعنی حمله به مراکز دیپلماتیک عربستان سعودی را ناشایست خوانده و بلافاصله محکوم کردند.
با توجه به حساسیت دنیای اسلام در برابر اعدام آیتالله نمر، یک محکومیت ساده توسط نهادهای دینی ترکیه نیز می‌توانست موجب تقویت همدلی و وحدت اسلامی شود. اما متأسفانه نهادهای‌دینی این کشور نیز سیاست دولت حاکم را در پیش گرفتند.
علاوه بر سرکوب شیعیان در بحرین و جمهوری آذربایجان مسئله دیگری را که در این خصوص می‌توان بیان کرد، کشتار بی رحمانه شیعیان نیجریه است. با توجه به بی‌تفاوتی دولت و رسانه‌های ترکیه در برابر این قتل و عام و همچنین سرکوب شهروندان شیعی توسط برخی حکومت‌های مستبد چند سؤال را می‌توان مطرح کرد که پاسخ آن را به عهده مخاطب می‌گذاریم:
۱٫ آیا نگرش دولت ترکیه نسبت به شیعیان به عنوان بخش بزرگی از امت اسلام، با دیگر مسلمانان متفاوت است؟
۲٫ آیا دولت ترکیه، سیاست سکوت در برابر جنایات آل سعود را ادامه خواهد داد؟
۳٫ آیا عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی، بر خلاف اراده و خواست مردم ترکیه نخواهد بود؟