یک روزنامه لبنانی در گزارشی به بررسی وضعیت گروههای تروریستی مسلح در سوریه در سایه پیشروی ارتش این کشور و دستاوردهای آن پرداخت.
به گزارش آران نیوز : ارتش سوریه در پیروزیهای اخیر خود تنها مسافتی از خاک این کشور را آزاد نکرد بلکه با تمرکز عملیات خوددر مناطق مرزی (با ترکیه) گام های قاطعی را در مسیر بستن منافذ مرزی برداشت که به منزله ریه گروههای مسلح بود که از طریق آن تنفس می‌کردند.
از آغاز بحران در سوریه، افراد مسلح درسایه همکاری دولت ترکیه از طریق خاک این کشور وارد سوریه شده اند و سلاح برای آنها ارسال شده است. برخی منابع گفته اند که اتاق عملیات گروههای مسلح در ترکیه قرار دارد که از آنجا هدایت نبرد در سوریه را برعهده دارد.
حال ارتش سوریه با این تلاش راهبردی خود بیش از آنکه پیش بینی قطع خطوط امداد و پشتیبانی برخی جبهه ها علیه خودش را داشته باشد، به دنبال به دنبال بستن دَر به روی برخی کشورهای منطقه ای و کاستن از قدرت آنها در تاثیرگذاری در سرنوشت سوریه و تعیین چارچوب حل و فصلی است که انتظار آن را می‌کشند. لذا طبیعی است که صدای اعتراض این کشورها و لحن تهدید آمیز آنها افزایش یابد و از سطح تهدید آنها به افزایش حمایت (گروههای مسلح در سوریه) و مسلح کردن آنها به سطح اشاره تلویحی به دخالت زمینی مستقیم منتقل شود.
این تهدیدهای منطقه ای تا این لحظه از سوی عربستان و امارات به شیوه ها و شروط مختلف مطرح شده است. صرف نظر از میزان جدیت این تهدید یا امکان اجرای آن، این امر بدان معنا است که بازی علنی شده است زیرا پنهان شدن در پشت نقاب و اهرم ها (گروههای مسلح) سودی برای آنها (حامیان این گروه‌ها در سوریه) نداشته است.
لذا گروههای مسلح شکست خورده، خود را در برابر تنگنایی واقعی می بینند. آنها مناطق تحت کنترل خود را از دست می‌دهند و پسرفت می کنند و هیچ طرحی برای توقف وخامت اوضاع اکثر جبهه های نبرد خود ندارند. از سوی دیگر، این گروه‌ها تصّور روشنی درباره موضع کشورهای حامی خود و میزان جدیت آنها درخصوص تهدیداتشان و بازتاب این تهدیدها و ماهیت تاثیر آن بر ائتلاف ها و جبهه ها ندارند.این امر سنگینی شکست را بر دوش آنها دوچندان کرده و آنها را در وضعیت "پوچی راهبردی" رها کرده است.
شماری از گروههای مسلح در این لحظه پوچی و خلا گردهم آمدند و تلاش کردند تا زمام امور را به دست بگیرند؛ بدون اینکه روشن باشد که آیا طرفی منطقه ای پشت سر آنها خواهند ایستاد و فشار خود بر گروههای مسلح معینی را افزایش خواهند داد تا به اتحاد و ادغام با یکدیگر بشتابند زیرا این اتحاد و ادغام تنها راه برای خروج از بحران کنونی است.
از ساحل سوریه در شمال منطقه حلب تا جنوب در منطقه درعا، فراخوان هایی برای ملزم کردن گروههای مسلح به وحدت با یکدیگر تحت اسامی همسان نظیر "ارتش ساحل" و "ارتش جنوب" و "ارتش حلب" و نیز افزایش فشار بر فرماندهان گروه‌هایی که این فراخوان ها را مطرح کردند، به منظور امضای آن در شبکه های اجتماعی جهت اعطای رنگ و بوی مردمی به آن صورت گرفت. اما جبهه النصره و گروه داعش و گروهک های وابسته به آنها از این فراخوان مستثنی شدند.
این فراخوان ها که مناطق تحت پیشروی ارتش سوریه را نیز شامل شد، یا صرفا تلاش گروههای شکست خورده برای کسب وقت و بالابردن روحیه از طریق القای امکانپذیر بودن تغییر روند وخیم اوضاع (این گروه‌ها) است یا بیانگر تلاشی منطقه ای - که هنوز طرفها و ابعاد آن واضح نیست- برای گردهم آوردن گروهک‌های مسلح در قالب گروههای بزرگ واحد به منظور استفاده از آن جهت استتار حقیقت برنامه ریزی جاری تحت عنوان دخالت زمینی است.
السفیر در پایان آورده است به موازات این فراخوان‌ها، حالت جناح و قطب بندی‌ها بین مهمترین گروههای به اصطلاح "جهادی" در عرصه سوریه ادامه یافت. این درحالی است که "اتاق عملیات فتح حلب" دارای بیش از 30 گروه است و اطلاعات موجود نشان می‌دهد که همگی آنها یک دل نیستند.