پايگاه اينترنتي «ويرتوالاز» نوشت هرانت باگراتيان، نخست وزير پيشين ارمنستان ابراز نگراني کرد که توافق ايران و جمهوري آذربايجان در مورد دالان ترانزيت شمال-جنوب، موجب انزواي کامل ارمنستان در منطقه مي شود.
به گزارش آران نیوز: پايگاه اينترنتي ويرتوالاز با اشاره به اهميت اقتصادي و درآمدزايي دهليز ترانزيت شمال-جنوب و رقابت جمهوري آذربايجان و ارمنستان در زمينه اتصال راه آهن هاي خود به راه آهن ايران، مصاحبه نخست وزير پيشين ارمنستان با پايگاه اينترنتي terttert.amارمنستان را منتشر کرد.
هرانت باگراتيان در پاسخ به اين سوال که «ايران رسما از طرح انتقال گاز به گرجستان از طريق ارمنستان سخن مي گويد، اما بيشتر با جمهوري آذربايجان مذاکره مي کند و در مورد اتصال راه آهن هاي ايران و جمهوري آذربايجان تا پايان سال جاري نيز توافق حاصل شده است. آيا ايران در ارتباط با ارمنستان، کارها را معطل نگه مي دارد و چرا دستکم توافق در زمينه انتقال گاز را تسريع نمي کند؟»، گفت : « ما خط لوله گاز نداريم که درباره انتقال گاز به گرجستان با ايران مذاکره کنيم. خط لوله اي که در ارمنستان وجود دارد، متعلق به شرکت گازپروم روسيه است. گازپروم نيز خود در گرجستان داراي منافع خاص خود است و ما نمي توانيم از خط لوله متعلق به اين شرکت، گاز ايران را به گرجستان منتقل کنيم.»
نخست وزير پيشين ارمنستان در پاسخ به اين سوال که «اتصال خط آهن ايران به جمهوري آذربايجان چه زياني براي ارمنستان دارد و آيا جايگزيني وجود دارد؟» ، گفت : « ارمنستان منزوي خواهد شد. اگر بتوانيم حاکميت ارمنستان را تغيير دهيم، خواهيم توانست بطور عاقلانه اي رفتار کنيم. اما اگر نتوانيم حاکميت را تغيير دهيم، شرايط خيلي براي ارمنستان دشوار خواهد شد.»
باگراتيان در پاسخ به اين سوال که «آيا مي توان خط آهن نخچوان را مجددا بهره برداري کرد؟» ، گفت : « اين خط آهن در منطقه مهري تخريب شده است و فقط تونل هاي آن باقي مانده است. اين کار آسان است. اما، تلاش ما نتيجه نداده است. زيرا، جمهوري آذربايجان اجازه نمي دهد. ما در حال گفتگو با ايران در باره اتصال خط آهن دو کشور از طريق منطقه زنگزور هستيم که از اراضي جمهوري آذربايجان عبور نمي کند.»
نخست وزير پيشين ارمنستان در پاسخ به اين سوال که « محاسبه هاي انجام شده، تحقق اين کار را دشوار نشان مي دهد. زيرا به اعتقاد کارشناسان، بايد تونل هاي طولاني احداث شوند و سه ميليارد و پانصد ميليون دلار و هفت سال زمان، لازم است و ايران نيز منتظر نمي ماند. در مورد استفاده از خط آهن نخجوان نيز بايد از جامعه جهاني کمک خواسته شود. زيرا، اگر خط آهن ارمنستان-نخچوان-ايران احياء نشود، ارمنستان در انزوا قرار خواهد گرفت.»، گفت : « اين ها هيچ يک مانع ديگري نيست. بايد تلاش کرد. زيرا، اگر خط آهن جديد نيز احداث شود، پرهزينه خواهد بود.»
هرانت باگراتيان در مورد اينکه «چه کسي سرمايه لازم را براي اين کار تامين خواهد کرد؟»، گفت : « ارمنستان و ارامنه دنيا، پول اين کار را تامين خواهند کرد. زيرا، بايد اهميت اين مساله را درک کرد. اگر ميلياردها دلار نيز براي چنين طرحي هزينه شود، ارزش دارد.»