ماتيو برايزا، رييس پيشين آمريکايي گروه مينسک سازمان امنيت و همکاري اروپا، از سکوت باراک اوباما، رييس جمهوري آمريکا در قبال شعله ور شدن مناقشه قره باغ، برغم فعاليت گسترده ولاديمير پوتين براي فروخواباندن اين درگيري انتقاد کرد.
به گزارش آران نیوز به نقل از پايگاه اينرنتي ويرتوالاز جمهوري آذربايجان، ماتيو برايزا، عضو هيات علمي شوراي آتلانتيک در مقاله اي در روزنامه «واشنگتن پست» ، نوشت : « طي سال هاي 2006 تا 2009 که من از طرف آمريکا يکي از روساي گروه مينسک سازمان امنيت و همکاري اروپا بودم، همکاري سازنده اي ميان آمريکا و روسيه در خصوص مذاکرات درباره مناقشه قره باغ وجود داشت. يوري مرزلياکوف ، رييس وقت روسي گروه مينسک نيز همانند رييسش ، سرگئي لاوروف، همواره سازنده بود. ما پيش از ديدارهاي مهم، چند ساعت گردهم مي آمديم و طوفان فکري ايجاد مي کرديم. در سال 2008 نيز برغم اينکه مناسبات ميان آمريکا و روسيه بخاطر دخالت نظامي روسيه در گرجستان، به وخامت گراييد، اين وخامت بر همکاري دو طرف درخصوص قره باغ تاثيري نگذاشت. به همين علت ، عدم همکاري ميان واشنگتن و مسکو در خصوص حوادث اخير قره باغ، مرا متعجب کرده است. ولاديمير پوتين، برخلاف روح گروه مينسک، بجاي تلاش هاي توافق شده با ساير اعضاي اين گروه، به تنهايي وارد عمل شد. شايد پوتين مي خواست به تلاش هاي جو بايدن ، معاون رييس جمهوري آمريکا که در واشنگتن بطور جداگانه با روساي جمهوري آذربايجان وارمنستان ديدار کرده و درصدد احياي روند صلح قره باغ برآمده بود، ضربه بزند. شايد هم پوتين از ديدار سرکيسيان وعلي اف با باراک اوباما در چارچوب نشست امنيت هسته اي ناراحت شده بود.»
ماتيو برايزا افزوده است : « به هر حال، ولاديمير پوتين براي متوقف کردن عمليات هاي نظامي بطور گسترده وارد عمل شد، اما باراک اوباما هيچ تمايلي به اين تحولات نشان نداد. کاخ سفيد حتي يک بيانيه هم صادر نکرد. واکنش وزارت خارجه آمريک نيز خيلي ضعيف بود. برعکس، ولاديمير پوتين بارها با علي اف و سرکيسيان رايزني کرد و وزراي خارجه و دفاع روسيه نيز با همتايان خود در باکو و ايروان فعالانه تماس هايي برقرار کردند. در نتيجه، نظاميان جمهوري آذربايجان و ارمنستان در روز پنجم آوريل در ستاد ارتش روسيه ديدار کردند و در مورد آتش بس به توافق رسيدند. در اين توافق ، حضور روساي گروه مينسک تامين نشد. در سايه اين حرکت هاي مهم، ولاديمير پوتين دو نتيجه مهم را به دست مي آورد. يکي اينکه، وجهه بين المللي روسيه را تقويت مي کند و خود را تنها قدرتي به نمايش مي گذارد که توانايي حل مساله قره باغ را دارد. دوم اينکه، مقامات جمهوري آذربايجان و ارمنستان نيز به اين نتيجه مي رسند که روسيه تنها نيرويي است که مي تواند به تنهايي آتش جنگ را در قفقاز جنوبي متوقف کند. پوتين با متوقف کردن عمليات نظامي ،اعمال فشار جهت عضويت جمهوي آذربايجان در سازمان اقتصادي اوراساي و ناتو را تقويت کرد. به اين ترتيب، پوتين جمهوري آذربايجان و ارمنستان را از غرب دور کرده و با کشيدن آنها به طرف خود، پايه بحران هاي آتي را مي گذارد و واشنگتن نيز به مشاهده اين روند اکتفاء مي کند.»