کمتر از یک سال است که خشونت حرف اول را در صحنه سیاسی ترکیه می‌زند و ترجیع‌بند این حرف هم جنگ در استان‌های کردنشین این کشور و انفجارهایی است...
به گزارش آران نیوز: کمتر از یک سال است که خشونت حرف اول را در صحنه سیاسی ترکیه می‌زند و ترجیع‌بند این حرف هم جنگ در استان‌های کردنشین این کشور و انفجارهایی است که هر چند وقت یک بار در شهرهای مهم مثل آنکارا، پایتخت و استانبول اتفاق می‌افتند. نقطه شروع این روند را می‌توان در انفجاری دانست که 20 جولای سال گذشته میلادی در منطقه سوروچ از استان شانلی‌اورفه اتفاق افتاد، هر چند عامل آن انفجار از نیروهای داعش بود اما رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه از آن انفجار بهره‌برداری کرد تا بتواند علم جنگ با کردها و به طور عمده حزب کارگران کردستان، (پ‌ک‌ک)، را بلند کند. نتیجه مستقیم برافروختن علم جنگ در انتخابات پارلمانی ترکیه دیده شد. حزب اردوغان، (عدالت و توسعه)، یک ماه پیش از آن انفجار و در انتخابات هفتم ژوئن اکثریت پارلمان را از دست داده بود و اردوغان برای بازگشت حزبش به وضعیت قبل احتیاج داشت تا قبل از انتخابات زودهنگام در اول ماه نوامبر، شوک قابل توجهی به احساسات ملی‌گرایانه وارد کند که البته انفجار سوروچ و جنگ با کردها این شوک را وارد کرد و او توانست نتیجه دلخواه را به دست بیاورد.
از آن موقع تاکنون خشونت و جنگ در استان‌های شرقی و جنوب شرقی و انفجار در استان‌های غربی مبدل به رویه کلی شد که گویا جواب عملیات نظامی ارتش و نیروهای نظامی در طرف شرق با انفجارها و حملات تروریستی در شرق داده می‌شود. انفجار روز سه‌شنبه هفتم ژوئن را هم می‌توان در همین قالب تفسیر و ارزیابی کرد که مثل سلسله‌انفجارهای گذشته، نگاه‌ها به سوی پ‌ک‌ک یا گروهی به نام شاهین‌های آزاد کردستان، TAK، است چرا که انگشت اتهام اردوغان و دیگر مقام‌های دولت ترکیه به سوی همین گروه‌هاست، هر چند پ‌ک‌ک اتهام حملات تروریستی را رد کرده و تنها مدعی دفاع از خود در برابر حملات ارتش و نیروهای امنیتی ترکیه بوده است. متهم و مسئول این رشته حملات هر گروه و دسته‌ای که باشد یک نکته را باید مسلم گرفت که وقوع حملات به معنای تداوم روندی است که از 20 جولای سال گذشته شروع شده و باید دید که با تداوم این روند، چیزی هم برای اردوغان باقی می‌ماند تا از تداوم خشونت به نفع او تمام بشود یا نه. این موضوع را می‌توان تا اندازه زیادی به هدف اصلی اردوغان در تغییر نظام سیاسی ترکیه دانست که حالا با تغییر دولت، وظیفه آن را به عهده نخست وزیر جدید انداخته است. گفته می‌شود که اختلاف نظر او با احمد داوداوغلو باعث کنارگیری داوداوغلو از پست نخست‌وزیری شد و بن علی یلدرم را به این پست آورد تا تغییر نظام سیاسی کشور را در صدر اولویت‌های خود قرار بدهد و یلدرم هم در نخستین سخنرانی‌اش به انجام این مأموریت متعهد شد. اردوغان می‌داند که تغییر نخست‌وزیر تنها راه تغییر نظام سیاسی کشور نیست و مشکل اصلی در پارلمان است که باید برای کسب دست‌کم دوسوم کرسی‌های پارلمان نظر برخی از نمایندگان دیگر احزاب را موافق خود کند. با توجه به مخالفت‌های جدی حزب جمهوریخواه خلق و حزب دموکراتیک خلق‌ها دومین و چهارمین حزب در پارلمان او امیدوار جلب نظر نمایندگان حزب حرکت ملی است آن هم بر مبنای شور و احساسات ملی‌گرایانه که بنیاد و مبنای این حزب را تشکیل می‌دهد. حزب حرکت ملی بر این مبنا به شدت خواهان برخورد خشن با کردهاست و هر وقت که انفجاری در آنکارا یا استانبول اتفاق می‌افتد، اردوغان با گرفتن انگشت اتهام به سوی کردها و وعده تشدید عملیات علیه آنها به این احساس ملی‌گرایانه در میان نمایندگان و هواداران حرکت ملی دامن می‌زند. به عبارت دیگر، همان گونه که حمله تروریستی حدود یک سال قبل حزب اردوغان را نجات داد و احساسات ملی‌گرایانه بعد از آن موجب پیروزی قاطع این حزب شد، سلسله‌انفجارها در ماه‌های اخیر و از جمله همین انفجار روز سه‌شنبه موجب دامن زدن به همان احساسات می‌شود که اردوغان می‌تواند با سوار شدن بر امواج این احساسات به سوی تغییر نظام سیاسی حرکت کند.
دکتر سیدنعمت‌الله عبدالرحیم‌زاده