پس از بیش از 4 سال کش مکش در سرزمین سوریه، مردم آن، روزهایی را شاهد هستند که دیگر به ناحق کسی کشته نمیشود، سری بریده نمیشود، مردها در خانه ها منتظر فردای پر از خطر مرگ نیستند،
به گزارش آران نیوز: زن ها شرافتشان را از دست داده نمیبینند و نوجوانان سوری برای خود میتوانند آینده ای را متصور باشند.
پیمان آتش بس بین ارتش سوریه و گروهک ها تروریستی که شمار آن ها کم هم نیست مدتی است که به صورت تقریبا رضایت بخشی ادامه دارد. گرچه ناآرامی هایی گزارش میشود که منشا آن از داخل نیست و به دولت های متخاصمی چون ترکیه مربوط می شود.
آرامش امروز سوریه مرهون عملکرد گروهی کشورهایی است که با نیت های مختلف و انتظارات متفاوت به صحنه ی جنگ داخلی سوریه وارد شدند و توانستند با حداقل خونریزی به این تقابل داخلی پایان دهند. گرچه همه منتظر نشست مشترک کشورهای دخیل صلح هستند ولی تمام شدن قائله ی سوریه تا حد زیادی محقق شده است.
در این آرامش پس از طوفان و فرصت به اصطلاح استندبای برای رسیدن به نتیجه ی نهایی وضعیت سوریه اتفاقاتی در حال رخ دادن است که پرده از رفتار دوگانه ی برخی مدعیان صلح برمیدارد. دستهایی که برای برادری دراز شده بودند به طمع منافعی آمده بودند و مثل آن ها به مثابه ی تعبیر تیر و سنگ شده است.
به عنوان مقدمه برای روشن شدن ارتباطات پنهان دولت ها با تروریسم باید از جامعه بین‌المللی بپرسیم که برخی گروه‌های مسلح را چگونه به توقف درگیری پایبند کرده است؟ این مسئله یک معنا و مفهوم دارد اینکه: هر کس به این گروه‌ها دستور پایبندی هرچند محدود را داده یا آنها را وادار کرده، همان طرفی است که به آنها دستور شلیک و درگیری را می‌دهد و همان طرفی است که این گروه‌ها را به ارتکاب اقدامات تروریستی در مناطق مختلف سوریه وادار می‌کند و مسئولیت جامعه بین‌المللی در اینجا نهفته است که باید به آن عمل کند.
آمریکا و ائتلافش
حدود دوسال قبل وقتی که دنیا به تروریست بودن گروهک های مختلفی که در سوریه و به طور کلی در منطقه در حال رشد روز افزون بودند و نا آرامی های اروپا و تهدیدهایی که در آمریکا صورت میگرفت مستقیما توسط داعش انجام گرفته بود، ایالات متحده با اهدافی که امروز کاملا مشخص است و از آن ها ناکام مانده است، برای ورود مشروع به منطقه دست به تشکیل ائتلافی زد که نتوانست مثمر اثر باشد. ده کشور عرب، عربستان سعودی، بحرین، مصر، عراق، اردن، کویت، لبنان، امان، قطر و امارات متحده عربی و... به سرکردگی آمریکا یک به اصطلاح ائتلاف تشکیل دادند که بعد از دوسال حضور نظامی البته هوایی بی سرانجام در سوریه و تا حدودی عراق، امروز که بدون کمک آن ها مسئله ی سوریه حل شده است آثار ناکامی از غنائم جنگی در اظهار نظرهایشان هویداست.
گذشته از اصرار آمریکا علی رغم اشتباهات بسیار در نشانه روی بمب های جنگنده هایش روسیه و ایران و ترکیه و البته سوریه اجازه ی مداخله به او و ائتلافش را در آخرین عملیات ندادند.
در واقع زمانی که در سوریه به ائتلاف غربی عربی به رهبری آمریکا نیاز بود جز سنگ اندازی کار دیگری انجام ندادند. در توضیح این ادعا باید گفت روسیه به تنهایی در سوریه با انجام حدود 71 هزار مأموریت پروازی علیه مواضع تروریست‌ها کارنامه ای از خود به جای گذاشته است که سنگ محکی شده است برای فعالیت بسیار کمتر آن همه کشور جزء ائتلاف.
تجربه ی سال ها مداخله ی نظامی آمریکا در کشورهای دیگر نشان داده است که دست دوستی و کمک این گرگ درنده بی طمع نیست. تجربه ی سال ها خرابکاری درافغانستان و عراق و ویتنام باعث شد که خیرخواهان واقعی منطقه اجازه ی ورود آمریکا تحت عنوان ائتلاف به سوریه را ندهند.
شرایط باعث شد تا کمی از فرایند صلح فعلی به ظاهر به نام ترکیه تمام شود. ولی پشت پرده نمایان گر ارتباطات قوی دولت ترکیه با چند گروه تروریستی خطرناک حاضر در سوریه است. از زمان اعلام توقف اقدامات جنگی، گروه‌های مسلح ده‌ها بار توافق را نقض کردند، در نتیجه می‌توان گفت که برخی گروه‌های مسلح که به‌طور مستقیم با ترکیه مرتبط هستند، گاهی به آتش‌بس پایبند هستند و گاهی نیستند.
از برکات مثلث روسیه، ایران و سوریه کوتاه شدن دست کشورهای نقاب بر چهره ای مانند عربستان و قطر بود. عربستان به طور کلی از تحولات سوریه و نقش داشتن در این صلح بزرگ کنار گذاشته شد تا دنیا بداند نمیشد در گوشه ای از دنیا کودکان را قتل عام کرد و در گوشه ای دیگر علیه تروریسم ایستاد.
امیدواریم با روند فعلی یعنی حضور و نفوذ مستقیم روسیه در سوریه و حضور استشاری ایران و حمایت صد در صدی از مظلومان در هر نقطه ای از دنیا به زودی نسخه ی تروریسم در منطقه پیچیده شود.