آران نیوز_ توفيق ذوالفقاروف، وزير خارجه پيشن جمهوري آذربايجان، باکو را به هشياري در مذاکرات صلح قره باغ فراخواند و گفت : « در دستور کار اين مذاکرات، «طرح لاوروف» قرار دارد که مواردي در اين طرح وجود دارند که رضايت (جمهوري) آذربايجان را تامين نمي کند.»
توفيق ذوالفقاروف در گفتگو با پايگاه اينترنتي «تلگراف» گفت : « گفته مي شود طرح لاوروف براي حل مناقشه قره باغ، به سرنوشت پنج ناحيه اطراف قره باغ مربوط است. بايد کشورهاي رياست کننده بر گروه مينسک سازمان امنيت و همکاري اروپا براي حمايت از توافق درباره اين نواحي ، اين ابتکار را به خرج دهند که شوراي امنيت سازمان ملل در حمايت از هر گونه توافق احتمالي، قطعنامه صادر کند. همچنين گفته مي شود که بايد نيروهاي بين المللي صلح بان در قره باغ مستقر شوند. اما، ارامنه مي توانند از پذيرش آن خودداري کنند. در اين صورت نيز قطعنامه سازمان ملل يا تضمين مستقيم روساي گروه مينسک مي تواند تضمين کننده اين توافق باشد. در اين صورت، راه نظامي براي حل مساله قره باغ به روي (جمهوري) آذربايجان بسته خواهد شد. ترديد ندارم که اگر (جمهوري) آذربايجان پنج ناحيه اطراف قره باغ يا کمتر از آن را به دست آورد، پس از آن، طرف ارمني تمايلي به ادامه مذاکرات نخواهد داشت. يعني بقيه مناطق که تضمين سياسي و نظامي براي امنيت شان گرفته خواهد شد، مي توانند اعلام استقلال کنند يا به ارمنستان بپيوندند. خطر طرح لاوروف نيز عبارت از همين مساله است.»
توفيق ذوالفقاروف افزود : « درباره نماينده روسيه در مذاکرات قره باغ ، يعني سرگئي لاوروف، وزير خارجه روسيه کمتر صحبت مي کنيم. لاوروف ، ارمني است. در زمان شوروي، هيچ گاه حل چنين مساله اي را به ارمني ها يا آذري ها محول نمي کردند. ببينيد ارامنه چه مسايلي را مطرح مي کنند و به آن هم دست مي يابند؟ زماني که ماتيو برايزا نماينده آمريکا در گروه مينسک شد، ارامنه با مطرح کردن اينکه همسر ماتيو برايزا ، ترکيه اي است، تاکيد کردند که برايزا نبايد در گروه مينسک فعاليت داشته باشد و بعدها هم وقتي برايزا سفير آمريکا در باکو تعيين شد، اعضاي کنگره آمريکا تحت فشار ارامنه، دوره ماموريت برايزا در باکو را تمديد نکردند. »
وزير خارجه پيشين جمهوري آذربايجان افزود : « روسيه رفتاري دور از قواعد ديپلماتيک دارد. من فکر نمي کنم طرحي که لاوروف پيشنهاد کرده است، عناصري برضد (جمهوري) آذربايجان نداشته باشد. به همين علت، بايد اين طرح را به دقت تحليل کرد. »
توفيق ذوالفقاروف درباره تغييرات راهبردي که به نظر مي رسد با اجراي طرح هايي نظير خط آهن باکو - تفليس - قارص و طرح ترانزيتي شمال - جنوب در منطقه به نفع جمهوري آذربايجان ايجاد خواهد شد، گفت : « خط آهن باکو - تفليس - قارص بخشي از طرح عظيم جاده ابريشم جديد است. يعني با اجراي اين طرح مي توان در لندن سوار قطار شد و در پکن پياده شد و (جمهوري) آذربايجان در اين طرح عظيم شرکت دارد. اخيرا نيز درخصوص ايجاد دالان ترانزيت شمال - جنوب نيز ، شاهد اجلاس تهران بوديم و ولاديمير پوتين اعلام کرد که روابط مستقيم در حال شکل گيري است و اين مسير از سن پترزبورگ تا لندن ادامه خواهد يافت. ببينيد اهميت جغرافيايي اين منطقه تا چه حدي افزايش مي يابد. اين، به معناي افزايش اهميت (جمهوري) آذربايجان است. زيرا، بخش مهم اين طرح عظيم از (جمهوري) آذربايجان عبور مي کند. ارمنستان با کنار ماندن از اين طرح ها، خيلي چيزها را از دست داده است. ارمنستان برغم تبليغاتي که در گذشته داشت و ادعا مي کرد که مناقشه قره باغ، مانع از اجراي اين قبيل طرح هاي بزرگ مي شود، نتوانسته است ممانعتي در مقابل اين طرح هاي عظيم ايجاد کند. اين ها نشان مي دهد که سياست روسيه نيز در قبال اين طرح ها تغيير کرده و روابط دو جانبه روسيه با (جمهوري) آذربايجان نيز متحول شده است و روسيه اکنون خواستار توسعه جدي مسير ترانزيتي شمال - جنوب ( از طريق جمهوري آذربايجان) است. »
ذوالفقاروف در پاسخ به سوالي درباره تاثير طرح شمال - جنوب بر موضع سنتي ايران در قبال ارمنستان و تاثير وضعيت جديد بر موقعيت ارمنستان نيز گفت : « هم در روسيه و هم در ايران، محافل مختلفي وجود دارند که مواضعشان با همديگر مغايرت دارد. در ايران، برخي محافل مخالف (جمهوري) آذربايجان وجود دارند که کار آنها همواره ايجاد مشکل براي (جمهوري) آذربايجان و خدمت به تقويت مناسبات با ارمنستان است. برعکس اين نيز وجود دارد و محافلي نيز در ايران وجود دارند که بر اهميت (جمهوري) آذربايجان و امکان پذير بودن همکاري و لزوم آن و بر اتحاد اسلامي و افکاري از اين قبيل تاکيد مي کنند. در شرايط کنوني، نيروهاي طرفدار همکاري با (جمهوري) آذربايجان در ايران تقويت خواهند شد. فکر مي کنم دوستان ما در زمينه مبارزه با منتقداني که خواهان مناسبات دوستانه با ما نيستند، استدلال هاي جدي تري مطرح خواهند کرد. اما، روشن است که همکاري بهتر از رويارويي است و سياستي مفيد است. باور دارم که مخالفان اين رويکرد در ايران و نيروهاي متمايل به تقويت رويارويي ، نظر خود را تغيير خواهند داد. »