آخـرین اخــبار، تحلیـل هـا و مقـالات در خصـوص منطـقه قفــقاز

آران نیوز_ رسول قلي اف در گفتگو با سايت « اوقات » گفت : « سطح زندگي در ايران، دستکم دو برابر بالاتر از (جمهوري) آذربايجان است و متوسط دستمزد ماهانه در ايران 470 دلار است. در اين کشور به معناي واقعي کلمه براي شهروندان خدمات درماني سطح بالا وجود دارد. در دانشگاه ها رشوه گرفته نمي شود. قيمت ها نيز در مقايسه با (جمهوري) آذربايجان از 30 درصد تا  دويست درصد ارزان تر است. در ايران انتخابات تحت نظارت « شوراي سياسي روحانیون » برگزار مي شود. اما، انتخابات تقلبي نيست. اعضاي مجلس و رييس جمهوري را ملت انتخاب مي کند. در انتخابات رياست جمهوري اخير نيز حسن روحاني برغم حمايت نشدن از طرف « شوراي روحانیون » بار ديگر به رياست جمهوري انتخاب شد و ( حضرت آيت الله ) خامنه اي به آن رضايت داد. در ايران ، ترک ها 30 درصد اهالي را تشکيل مي دهند. اين سوال مطرح است که چرا ما آذربايجاني ها ( شهروندان جمهوري آذربايجان ) که سطح معيشتمان دويست درصد پايين تر از ايراني هاست، تحصيل و امور درماني مان مملو از رشوه و فساد مالي است، حقوق انساني مان پايمال مي شود، همواره تمامي انتخاباتمان ساختگي است و در وضعيت بردگي به سر مي بريم ، صدايمان را درنمي آوريم... براي يافتن اين سوال بايد قدري تاريخ را بررسي کرد.» 

رييس پيشين مجلس جمهوري آذربايجان افزود : « اصول  دولتمداري ايران که يکي از نخستين امپراطوري هاي دنيا در دو هزار و پانصد سال پيش بوده، خيلي قدرتمند است. در واقع، ايران فقط در مدتي بسيار کوتاه در زمان تيمور لنگ، دولتمداري خود را از دست داد و مجددا آن را احياء کرد. امپراطوري ايران  اراضي وسيعي را از هندوستان تا درياي مديترانه احاطه مي کرد. عالمان بي عقل ما مي خواهند تاريخ آذربايجان را از تاريخ ايران جدا کنند. اين سياست (رويکرد) دروغين را امپراطوري شوروي ايجاد کرده است و تا امروز نيز  نادان هايي که از ادعاهايي نظير « آذربايجاني ها ترک هستند و امپراطوري ايران متعلق به فارس ها است» دست برنمي دارند ، با افکار بي اساس خود بر پيشينه کهن آذربايجاني ها خط بطلان مي کشند. برغم ادعاي اين سبک مغزها، امکان ندارد در تاريخ ايران با مبارزه آذربايجاني ها براي حقوق خود و خروج از ترکيب ايران مواجه شويم. کساني که ادعا مي کنند ستارخان طي سال هاي 1905 تا 1911 در راه (جدايي ) آذربايجان مبارزه کرده است، نادان هايي بي اطلاع ( از تاريخ) هستند. در سال 1908 ، در خيلي از شهرها  عليه شاه ( قاجار) که مي خواست قانون اساسي جديد و مجلس انتخاب شده از طريق دموکراتيک را منحل کند، قيام شد. جدي ترين مقاومت در مقابل ارتش 40 هزار نفري شاه در تبريز به رهبري ستارخان صورت گرفت. از تمامي ايالت هاي ايران ، فارس ها و کردها و ساير طرفداران قانون اساسي به نيرويي که ستارخان تشکيل داده بود، پيوستند. دعواي آنها ، دعواي منطقه اي نبود، بلکه دعوا براي احياي قانون اساسي بود. در ايران، ملت در دوره هاي مختلف عليه رژيم به پا خواسته است. از سال 1920 تاکنون دستکم پنج بار با نيروي ملت رژيم ايران تغيير داده شده است. ... نقش عامل خارجي و در واقع آمريکا را در گسترش اين حرکت (تظاهرات) در ايران نمي توان انکار کرد. 

رسول قلي اف درباره مطرح شدن به اصطلاح مساله «آذربايجان جنوبي» ( نام جعلي رايج در باکو براي معرفي مناطق آذري نشين ايران) نيز گفت : « مساله «آذربايجان جنوبي» کي در ايران وجود داشته است که مجددا مطرح شود؟ اگر شما در بيان اين مساله ، سخنان محمودعلي چهرگاني را که فردي بي خبر از دنياست ، مبنا قرار مي دهيد و فکر مي کنيد که مساله «آذربايجان جنوبي» وجود دارد، اشتباه مي کنيد. در آمريکا، ايراني هاي زيادي زندگي مي کنند. من يک بار هم نشده است که از زبان ايراني هاي ساکن نيويور ک يا کاليفرنيا شنيده باشم که بگويند « من از آذربايجان جنوبي هستم». همه آنها خود را ايراني مي دانند و هميشه صرف نظر از قوميتشان به عنوان ايراني تجمع مي کنند. هيچ کس ايران را متعلق به فارس ها نمي داند. »

رسول قلي اف در بخش ديگري از اين مصاحبه گفت : « اگر در مطرح شدن ملت 50 ميليوني آذربايجان، زندگي کردن 40 ميليون آذربايجاني ( آذري) در ايران ادعا مي شود، اين نيز رقمي بي پايه است. زيرا در ايران حداکثر نزديک به 20 ميليون نفر که اصالت ترکي دارند از جمله ترکمن ها زندگي مي کنند. در تبريز که يکي از بزرگترين شهرهاي ايران است، يک ميليون و پانصد هزار نفر و در اردبيل نيز ششصد هزار نفر زندگي مي کنند. مساله اصلي ، تعداد جمعيت آذربايجاني ها در ايران نيست. بلکه مساله اصلي اين است که آذربايجاني هاي ايران از کي سخنگويي خود را به ما حواله کرده اند؟ آذربايجاني هاي ايران  به آذربايجاني هاي ساکن کشور مستقل ( جمهوري آذربايجان) از بالا به پايين نگاه مي کنند و باور دارند که زماني خواهد رسيد که اين ها ( مردم جمهوري آذربايجان ) باز هم به ترکيب ايران ملحق و به انسان هاي طبيعي تبديل خواهند شد. در مجموع، (جمهوري) آذربايجان نمي تواند سياستي غير از تلاش براي اثبات نزديکي خود به فدراسيون روسيه، ايران ، ترکيه و غرب يا تظاهر به آن داشته باشد. »