فلسطین سالیان طولانی است که مورد تجاوز و اشغال صهیونیست ها قرار دارد. صهیونیست ها برای اعمال ظلم و ستم علیه ملت فلسطین، مسیرهای گوناگونی را دنبال می کنند. به طور کلی می توان این اقدامات را شامل؛ شهرک سازی در اراضی اشغالی به منظور یهودی سازی قدس، ایجاد اختلاف بین گروه های فلسطینی به منظور جلوگیری از وحدت بین فلسطینی ها، خروج اجباری کشاورزان بومی فلسطینی از زمین های کشاورزی خود، همگام سازی اتحادیه عرب در مسیر سیاست‌های صهیونیست و غیره عنوان کرد.
در سال 1945 بود که کشورهای عربی تصمیم به ایجاد نهادی منطقه ای در راستای گسترش همکاری های بین خود گرفتند. از این رو با ابتکار مصر، اتحادیه کشورهای عربی به عنوان اولین سازمان بین‌المللی دربرگیرنده کشورهای عربی- اسلامی تاسیس شد.
اتحادیه کشورهای عرب، یک سازمان بین المللی - منطقه ای شامل کشورهای عربی جنوب غرب آسیا و شمال آفریقا است. این اتحادیه شامل 22 کشور عرب زبان آسیایی و آفریقایی است. کشورهایی همچون عربستان، مصر، عراق و سوریه از موسسان اولیه این اتحادیه محسوب می شوند. اتحادیه عرب در روزهای نخست اهداف مختلفی را در راستای فعالیت های خود اعلام کرد، آزادی از سلطه بیگانگان و تحقق وحدت عربی را می‌توان از مهم‌ترین اهدافی دانست که این اتحادیه آن را اعلام کرد!
اما عملکرد کشورهای عضو این اتحادیه از همان بدو تاسیس نشان داد که این کشورها نه تنها اقدامی علیه ظلم و استعمار جاری در کشورهای عربی نمی کنند، بلکه برخی از اعضای آن در اوج اقدامات ضدانسانی صهیونیست ها علیه ملت فلسطین، به برگزاری نشست هایی با اسرائیل و حتی امضای معاهده هایی با این رژیم نامشروع می کردند! مصر یکی از این اعضا بود.
این کشور در سال 1979، معاهده صلح با رژیم صهیونیستی را امضا کرد که به موجب آن، شبه جزیره سینا به مصر بازگردانده شد و نوار غزه نیز در کنترل صهیونیست ها باقی ماند. در پایان سال 1994 نیز اردن و رژیم صهیونیستی با یکدیگر قرارداد صلح امضا کردند و مسائلی مانند تصریح همکاری دو جانبه، پایان خصومت ها، تثبیت مرز اسرائیل و اردن، و حل و فصل مسائل دیگر را در دستور کار قرار دادند. سایر کشورهای اتحادیه عرب نیز دست کمی از اردن و مصر نداشتند، آن ها گرچه ادعا می کردند که اسرائیل را به رسمیت نشناخته اند و در جهت مقابله با اهداف صهیونیست ها تلاش می‌کنند، اما در عمل هیچ اقدامی را که احتمال به مخاطره افتادن منافع کشور شان باشد را انجام نمی دادند.
علی‌رغم این که اتحادیه کشورهای عرب باید از حق مسلمانان و کشورهای عربی مقابل متجاوزان و ظلم آنها دفاع کند، اما برخی کشورهای عربی مانند عربستان، گویا نماینده صهیونیست ها در این اتحادیه هستند. ریاض در تاریخ حضور خود در اتحادیه عرب عملا ثابت کرده که با حمایت از دولت های غربی، حاشیه امنی را برای رژیم اشغالگر قدس و حامیانش به وجود آورده؛ به گونه ای که بارها با قطعنامه های گوناگون از سوی این اتحادیه، ظلم و ستم بیشتری به مسلمانان و کشورهای مظلوم عرب زبان همچون لبنان، سوریه و فلسطین روا داشته است.
به عنوان مثال سال 2016 عربستان در اتحادیه کشور های عربی با پافشاری بسیار، مقاومت حزب الله لبنان را گروه تروریستی اعلام کرد و سایر کشورهای عضو این اتحادیه نیز همانند نشست های گذشته، با سکوت و حتی تایید خود حرکت در مسیر سیاست های آمریکا و صهیونیست ها را به اثبات رساندند.
تنها اقدام اتحادیه عرب در موضوع فلسطین، اعلام بیانیه ای بود که در آن از مبارزان فلسطینی که برای حفظ تمامیت ارضی خود و آزادی مسجد الاقصی از اشغال صهیونیست‌ها مقاومت کردند، حمایتمی کرد؛ البته این بیانیه نیز از مرز زبانی و ظاهری فراتر نرفت و در عمل همان سکوت بی شرمانه در قبال جنایات صهیومیست ها را دنبال کرد. تاریخ نشان داده که هیچ گاه کشورهای اتحادیه عرب کمکی به مبارزان فلسطینی نکرده اند و بالعکس تصمیمات این اتحادیه در مسیر کمک به رژیم اشغالگر قدس اتخاذ شده است، به علاوه شواهد چندین ساله گویای آن است که اتحادیه عرب فقط به دنبال برقراری صلح بین فلسطین و رژیم صهیونیستی، آن هم با اعطای امتیازات فراوان به این رژیم نامشروع بوده است؛ صلحی که عملا مقوله مقاومت و ایستادگی در برابر صهیونیسم و حامیان غربی آن را از دستور کار خارج می کند و قطعنامه ننگین 1948 را با به رسمیت شناختن صهیونیستهای غاصب به اجرا در می آورد.
*تشکیلات خودگردان، شعبه صهیونیست ها در میان گروههای فلسطینی
یکی دیگر از عوامل شکست طرح های ظلم ستیزانه گروههای فلسطینی در سالیان اخیر، اقدامات تشکیلات خود گردان فلسطین بوده، تشکیلاتی که تاکنون هیچ گونه مبارزه ای برای باز پس‌گیری مناطق اشغال شده فلسطین با رژیم صهیونیستی انجام نداده است. دلیل آن هم این است که ماهیت تشکیلات خود گردان فلسطین با هدف پیگیری مذاکرات صلح با صهیونیست ها و به رسمیت شناختن رژیم غاصب با تبعیت از سیاست کشورهایی نظیر عربستان بوده است.
چندی پیش در یکی از جلسات اتحادیه عرب، عادل الجبیر وزیر خارجه سعودی ها و نماینده عربستان در این اتحادیه، در ادامه مقابله با مقاومت فلسطین و حامیان این مقاومت، جمهوری اسلامی ایران را به دست داشتن در حمله انصارلله یمن به عربستان عنوان کرد و ایران را مخل امنیت منطقه دانست. ریاض در کنار مقابله با پشتیبان اصلی مقاومت در منطقه یعنی ایران، سیاست همگام دیگری را نیز دنبال می کند و آن اقدامات گوناگون در جهت عادی سازی روابط با صهیونیست هاست.
عربستان سعودی یکی از تاثیرگذارترین کشورهای اتحادیه عرب است و بارها با اصلی ترین عوامل بحران ساز منطقه یعنی آمریکا و رژیم صهیونیستی، تعاملات سیاسی و اقتصادی همچون خرید تسلیحات انجام داده و البته از علنی شدن این موضوع نیز واهمه ای ندارد.
مصر نیز چون به عنوان یکی از موسسان اصلی اتحادیه عرب، هیچ گاه به فلسطین نگاه یک همسایه اسلامی دربند صهیونیست ها نداشته و همواره فعالیت هایی را در راستای مقابله با مقاوت گروههای فلسطینی صورت داده است. در همین رابطه بد نیست نگاهی به عملکرد دولت قاهره در افزایش حصار ملت فلسطین از طریق بستن گذرگاه رفح بیندازیم؛ تنها مسیری که می تواند فلسطینی ها را از محاصره غذایی و دارویی تا حدودی نجات دهد، اما مصر سال هاست که با ایجاد دیواری این گذرگاه حیاتی را بسته است. طبق آمار حکومت مصر فقط یک یا دو ساعت در سال این گذرگاه را باز می کند.
گفتنی است در سال 1391 شمسی در انقلاب مردم مصر، محمد مرسی اولین رئیس جمهور انقلاب مصر این گذرگاه را برای یک یا دو ماه باز کرد، که با نافرجام ماندن انقلاب اوضاع گذرگاه رفح باز هم به هم ریخت، اما سوالی که اینجا باقی می ماند این است که آیا این حرکت کشور های عربی مثل مصر که مدعی صلح وامنیت در فلسطین هستند به نفع مردم این کشور است؟
از جمله موضع‌گیری‌های اتحادیه عرب در چند سال گذشته می‌توان به قانونی بودن حضور تروریست‌ها در سوریه، تروریست خواندن حزب‌الله لبنان و تهمت‌های علنی به جمهوری اسلامی ایران و تاکید بر یک صلح واهی بین فلسطین و اسرائیل نام برد که هیچ منطقی در پشت آن قرار ندارد.
بحث انتقال سفارت ایالات متحده آمریکا از تل آویو به قدس شریف موضوع مهمی بود که ترامپ رئیس جمهور آمریکا مطرح کرد. مجمع عمومی سازمان ملل این تصمیم دونالد ترامپ را بین کشورها به رای گذاشت، در جلسه رای‌گیری کشور سودان جنوبی که به تازگی مستقل شده است به این تصمیم ترامپ رای ممتنع داد. این نیز نمونه ای از عدم حمایت کشورهای عربی از فلسطین اشغالی است. گفتنی است با توجه به تاریخ روابط دوستانه یک طرفه آل‌سعود با کشور های غربی و اسرائیل، مخالفت عربستان با این تصمیم یک موضوع کاملا سوری به حساب می آمد که فقط برای انحراف افکار عمومی انجام شد.
به نظر می رسد اتحادیه کشورهای عرب نیز رنگ و بوی آمریکایی می دهد و در مسیر توطئه هایی است که از طرف آمریکا در منطقه برای طمع‌ورزی های بسیار هیچ گاه تمامی ندارد. تصمیمات اتحادیه کشور های عرب بیانگر این موضوع است که این اتحادیه ابزاری برای گستاخی های آمریکا و اسرائیل در منطقه شده است که وظیفه دارد اقدامات آنها را مشروع جلوه دهد.
آمریکا، متحدان بسیار نزدیکی در میان کشورهای عضو اتحادیه عرب دارد. مصر، عربستان و امارات سه کشوری هستند که با وجود روابط نزدیک با کاخ‌سفید، بیانیه محکومیت تصمیم ترامپ برای انتقال پایتخت را امضا کردند، امضاهایی که همه می‌دانند چرا و چگونه به ثمر نشسته و چه سیاستی در پشت آن نهفته است.
با توجه به حمایت های گسترده واشنگتن و اتحادیه عرب از رژیم اشغالگر قدس، قوانین نهادهای حقوقی و بین المللی برای جلوگیری از تداوم اشغالگری صهیونیست ها منطقی به نظر نمی‌رسد. با توجه به آنچه گفته شد می توان اتحادیه عرب را یکی از مولفه های اصلی حامی سیاست صهیونیست ها در جهت توسعه شهرک سازی ها و سرکوب ملت مظلوم فلسطین عنوان کرد؛ اتحادیه ای که در مسائل دیگر منطقه نیز با تروریسم خواندن حزب الله لبنان و محکوم کردن جبهه مقاومت، آمار خدمات خود به رژیم غاصب صهیونیستی و حامیان این رژیم را کامل تر می کند.