آخـرین اخــبار، تحلیـل هـا و مقـالات در خصـوص منطـقه قفــقاز

آران نیوز_ يني مساوات در مقاله اي به قلم « خالد کاظم لو » ، زير عنوان // درباره « (جانوران) سمّي» جايگزين شده بجاي « مخالفان ضعيف شده » // ، نوشت : « آيا هيات حاکمه، قدر مخالفان معتدل و قديمي که آنها را « مخالفان سنّتي» مي نامد، خواهد دانست؟ آيا از سخنان اخير مقامات حکومتي مي توان اين را نتيجه گيري کرد يا هنوز زود است؟ »

يني مساوات افزوده است : « جناح مخالف در عرصه سياسي کشور به تدريج به دست نيروهاي کلّه خراب ، ويرانگر ، خونريز و داراي تفکر داعشي مي افتد که به هيچ اصل اخلاقي و تربيتي پايبند نيست. هيچ کس، از جمله جناح حاکم اين را نمي خواهد و پيام هاي اخير سياووش نوروزوف ، نماينده مجلس و علي حسن اف، دستيار ارشد رييس جمهوري آذربايجان نيز اين را نشان مي دهد. تقريبا 10 تا 15 سال بود که لحن محافل دولتي درباره مخالفان سياسي، طور ديگري بود و ميان مخالفاني که قصد داشتند از طريق انتخابات به قدرت برسند، با نيروهاي «دشمن» و ويرانگري که با اتکاء به حمايت دولت هاي ديگر شب و روز به فکر شورش مسلحانه بودند، هيچ فرقي گذاشته نمي شد. هر نيروي مدعي حاکميت ، « دشمن » محسوب مي شد و مجموعه تدابيري بطور مستمر براي تضعيف و تحت فشار گذاشتن و جلوگيري از پر و بال گرفتن آنها اجرا مي شد.  از اين سياست، مخالفان قانوني بيشترين زيان را مي ديدند. زيرا، آنها فعاليت آشکار داشتند و مقاصد و نيات و شيوه هاي مبارزاتي خود را آشکارا بيان مي کردند، رهبران و فعالان و اعضا و هوادارانشان کاملا معلوم بودند و کنترل آنها آسان بود. »

يني مساوات ( در توجيه سرکوب « جريان مخالفان اسلام گرا » در جمهوري آذربايجان ) افزوده است : « اما، همين مطلب را نمي توان درباره نيروهايي گفت که بطور کامل از طرف دولت هاي خارجي تامين مالي مي شدند و با  گفتن « به روي چشم» به اربابان خارجي شان حرکت مي کردند و اوضاع کشور را  به هم مي ريختند. گروه هاي سازمان دهي شده آنها  به ثبت رسمي نرسيده بودند و شمار اعضايشان اعلام نمي شد و مرام و مقصدشان را هم اعلام نمي کردند. به علاوه، اين نيروها از پوشش « عبادت » به خوبي بهره مي گرفتند. از همين رو بود که برخي از مساجد به مقر سازمان حزب و برخي از مساجد  نيز به کميسارياي نظامي بسيج نيرو براي مناطق جنگي تبديل شده بود. البته، آنها نيز نهايتا افشاء و به ميزان زيادي بي تاثير شدند. اما، دير شد و کامل هم نشد. روزهاي جمعه هر هفته ، در برخي از مساجد به ميزان تجمعي متوسط ، انسان جمع مي شود. البته، در ميان آنها، افرادي هم هستند که صرفا اهل عبادت هستند. اما، شما افرادي هم که گويي در گردهمايي هفتگي سازمان حزبي حضور يافته اند، زياد است. »

يني مساوات افزوده است : « ده سال قبل ، برخي از نمايندگان مجلس با افتخار بيان مي کردند که « در اين کشور ( جمهوري آذربايجان)  جريان مخالف وجود ندارد و قدرت تاثيرگذاري مخالفان در کشور به صفر رسيده است. در اين کشور فقط يک حزب جدي وجود دارد و آن هم ، حزب حاکم است.» اما، گذر زمان نشان داد که اين تصور غلط است. اصلا هم افراد داراي تفکر مخالف و فعال و جاه طلب از بين نرفته اند. آنها صرفا از احزاب سياسي فعال در چارچوب قانوني که از دستشان هيچ کاري برنمي آيد و نمي توانند در ساختارهاي انتخاباتي جايي براي خود کسب کنند، خارج مي شوند و  به صفوف نيروهاي افراط گرا و تندرويي مي پيوندند که وعده مي دهند « به زودي به هر شکل ممکن حاکميت را به دست خواهيم گرفت.»

يني مساوات افزوده است : « نخستين بار در سال 2006 در اين باره هشدار داده بوديم. در آن زمان ، « شاه ولد چوپان اوغلو » در روزنامه « گوندليک آذربايجان» نوشته بود که فشارها بر مخالفان سياسي قانوني ، کار را به جايي خواهد رساند که ميدان ( عرصه سياسي جمهوري  ) به دست ريشوهاي شلوار کوتاه خواهد افتاد. »

يني مساوات افزوده است : « اکنون در ميدان (عرصه سياسي جمهوري  )  صرفا آن نيروها وجود ندارند.  مخالفان مودبي که کراوات مي زنند،  ظاهري همانند استاد دارند ، سخنانشان را با «عذرخواهي» آغاز مي کنند و اعلام مي کنند که « با نظر شما موافق نيستم، اما جنابعالي مي توانيد ديدگاه خود را داشته باشيد» ، جاي خود را به جوانان تهاجمي داده اند که با شنيدن نظر مخالف در مباحث سياسي، سريع فحاشي مي کنند و از کلماتي نظير « خودفروش ، خائن ، احمق ، مرتد ، توله ، اجلاف ، بي شرف ، بي ناموس » استفاده و تمامي قواعد نزاکت را پايمال مي کنند. »

يني مساوات افزوده است : « يک بار ديگر، اين ثابت مي شود که براي فشردن آب درون ظرف آهني دربسته ، ضربه زدن به آن فايده اي نخواهد داشت و آن آب فشرده نخواهد شد. برعکس، ظرف آب اگر هم از ماده اي ضدگلوله ساخته شده باشد، منفجر خواهد شد. مي توان در نيمه راه نيز از زيان بيشتر جلوگيري کرد.  براي اين، رعايت حقوق مخالفان قانوني و باادب که به قوانين احترام مي گذارند و  ممانعت نکردن از از تبديل شدن آن به مرکز قدرت ( نيروي اصلي مخالف) کافي است.  در اين صورت، جوانان تهاجمي در اين مراکز ( احزاب مخالف قانوني و مودب ) جمع خواهند شد و فرهنگ بحث و ادب و نزاکت و شيوه هاي مبارزه سياسي طبيعي را فراخواهند گرفت.»