روسیه که هم اکنون در دنیا تحت فشار قرار دارد، به همه کس و همه چیز شک دارد و علاوه بر آن، اکنون روسیه برای حفاظت از خود فقط به ظرفیت نظامی اش متکی است.
به گزارش آران نیوز به نقل از پایگاه اینترنتی « ویرتوالاذ » خبر داد : « سرهنگ یوی بارانتس ، تحلیلگر نظامی روزنامه « کامسومولسکایا پراودا» در گزارشی درباره انتقال پایگاه ناوگان خزر روسیه از آستاراخان به شهر کاسپیسکی داغستان نوشت دولت هایی که با روسیه دوست نیستند، زود به زود به طرف دولت های نفتی خزر متمایل می شوند. همان دولت ها به (جمهوری) آذربایجان پیام می دهند که « با ما دوست باشید، اگر مساله تقسیم حوزه های نفتی مطرح شود، به شما کمک خواهیم کرد». بر این اساس ، ستاد مشترک روسیه نیز چشم انداز درگیری را مدنظر دارد و سرگئی شویگو ، وزیر دفاع روسیه درباره انتقال این پایگاه گفته است شمار کشتی ها و نیروهای این ناوگان چندین برابر خواهد شد. »
سرهنگ بارانتس می گوید : « تغییر مکان این پایگاه به چابک تر شدن آن و اجرای سریع وظایف محوله منجر خواهد شد. کرملین و وزارت دفاع روسیه مخفی نمی کنند که از طرف جنوب نیز تهدیدات وجود دارند. منطقه خزر در آینده و حتی هم اکنون به منطقه درگیری بر سر منابع انرژی تبدیل می شود. از جمله، نیروهای تروریستی سرکوب شده در سوریه نیز برای انتقال به این منطقه تلاش می کنند. موضوع قاچاق نفت نیز مطرح است. خزر از نظر ثروت های طبیعی هنوز هم دریایی تقسیم نشده است. به همین علت ، مبارزه بر سر تقسیم ذخایر آن ادامه خواهد یافت. روسیه این را می بیند و برای واکنش سریع ، باید ناوگان خزر از امکان حرکت سریع از ساحل و اجرای وظایف محوله برخوردار باشد. »
همچنین روزنامه « ینی مساوات » نوشت : « ناوگان خزر روسیه پیش از این نیز در کاسپیسکی ، پنج واحد خود را مستقر کرده است. تیپ حفاظت ساحلی شماره 106 ، گارد دریایی شماره 250 ، واحد دریایی شماره 242 ، تیپ مستقل نیروهای دریایی شماره 410 و مرکز مستقل مهندسی رادیویی روسیه در این منطقه مستقرند. در ماخاچ قلعه نیز واحد شماره 137 ویژه مقابله با گروه های زیردریایی تخریب مستقر شده است.»
ینی مساوات افزوده است : « روسیه در شرایط عادی نیز طی سال های گذشته بدون وقفه ناوگان خزر خود را تقویت کرده است. جدیدترین کشتی های موشک انداز نیرویی دریایی روسیه نیز ابتدا به ناوگان خزر تحویل داده شد. در دوره شوروی، پایگاه ناوگان خزر در باکو مستقر بود. اما، در سال 1992 مقر و بخش های اصلی نیروهای این پایگاه به آستاراخان منتقل شد. »
ولادیمیر بوگاتریف ، مدیر انجمن ملی افسران بازنشسته نیروهای مسلح روسیه به «اسپوتنیک» گفت: « جابجایی محل این پایگاه ، بخشی از طرح توسعه نیروهای مسلح است. ناوگان خزر نقش مهمی در منطقه دارد. بعلاوه، منطقه خزر در سایه امکانات موشک های « کالیبر » می تواند نقش راهبردی در نشانه گیری به سوی هدف های مورد نظر در خاورمیانه ( غرب آسیا ) ، دریای سیاه و آسیای مرکزی ایفاء کند. »
ویکتور کراچنکو ، رییس پیشین مقر ناوگان دریایی نظامی روسیه نیز می گوید : « ما نیروی قدرتمندی در خزر خواهیم داشت که تمامی قوا را در یک جا جمع خواهد کرد و به شرایط آب و هوایی وابستگی نخواهد داشت. »
ینی مساوات افزوده است : « البته، تصمیم به تقویت ناوگان روسیه در خزر برای دولت های ساحلی خزر از جمله باکو مطلوب نیست. درست است که روسیه از سال ها قبل خود را در خزر، نیروی اصلی تلقی می کند و اگر ایران را در نظر نگیریم، حتی مایل است از اینجا برای دنیا رجزخوانی کند. مثلا کافی است هدف قرار گرفتن مواضع داعش در سوریه با موشک های بالدار « کالیبر » مستقر در خزر در سال 2015 یادآوری شود. برغم اینکه روسیه در حرف، خزر را دریای صلح می نامد، بطور دائم به نمایش قدرت نظامی خود در این دریا تمایل دارد. این تمایل روسیه ، بخصوص در سال های 2009 و 2010 در پی افزایش توجه آمریکا به خزر خود را نشان داد. به یاد بیاوریم که آمریکا در این سال ها درباره امنیت خزر همکاری تنگاتنگی با جمهوری آذربایجان داشت و در چارچوب این همکاری ، قایق های نظامی برای محافظت زیرساخت های انرژی در خزر به جمهوری آذربایجان تحویل داد و در آموزش نیروهای ویژه زیردریایی جمهوری آذربایجان مشارکت کرد. آمریکا در دوره دولت بوش با گسترش این همکاری تحت پوشش حفاظت از زیرساخت های انرژی خزر ، استقرار سامانه راداری « X-Band » را نیز برنامه ریزی کرده بود. اما، بعدها مناسبات میان جمهوری آذربایجان و آمریکا خیلی به هم ریخت و روسیه نیز برای اجازه ندادن به حضور آمریکا در مسایل امنیتی خزر ، بر باکو فشار وارد کرد و همچنین اولویت های دولت جدید آمریکا در امور منطقه ای تغییر یافت. در توافق امضاء شده در سال 2010 در نشست سران خزر در باکو نیز تاکید شد امور امنیتی دریای خزر فقط در حیطه صلاحیت دولت های ساحلی قرار دارد. توجه نشان دادن آمریکا به خزر نه فقط روسیه ، بلکه ایران را نیز ناراحت می کرد و به همین علت ، تمایل باکو به گسترش همکاری امنیتی با آمریکا در خزر خیلی مخاطره آمیز به نظر می رسید. هم در دوره ریاست جمهوری اوباما و هم در یک سال نخست ریاست جمهوری دونالد ترامپ ، آمریکا فعالیتی در خزر نداشت. در سال گذشته ، ماتیو برایزا، سفیر پیشین آمریکا در جمهوری آذربایجان در همایش « قفقاز جنوبی در صحنه بین المللی ؛ همکاری و رقابت در منطقه » اظهارات جالبی مطرح کرده بود. به گفته او، آمریکا از قبل نیز توجه جدی به خزر نداشته است و برغم اینکه در این منطقه شرکت های آمریکایی حضور دارند، هدف حمایت آمریکا از ساخت خط لوله باکو – تفلیس – جیحان ، صرفا تامین شرایط جریان انرژی است. ماتیو برایزا افزوده است هم اکنون موضع آمریکا در حل مسایل منطقه قفقاز ضعیف است، زیرا دولت جدید آمریکا موضع مشخصی درباره این منطقه ندارد.
ینی مساوات نتیجه گیری کرده است : « روسیه که هم اکنون در دنیا تحت فشار قرار دارد، به همه کس و همه چیز شک دارد و علاوه بر آن، اکنون روسیه برای حفاظت از خود فقط به ظرفیت نظامی اش متکی است. دریادار ولادیمیر کومودویوف نیز در بیان اینکه « ما مُشتی قدرتمند در خزر خواهیم داشت»، به همین موضوع اشاره دارد.