آخـرین اخــبار، تحلیـل هـا و مقـالات در خصـوص منطـقه قفــقاز

آران نیوز_ زرتشت عليزاده در گفتگو با پايگاه اينترنتي «خورال» گفت : « بخش هايي از سياست دوره ائلچي بيگ در قبال ايران در دوره کنوني نيز ادامه دارد. ما خيلي از چيزهايي را که ايران مي خواهد، نمي دهيم. ايران در برخي مسايل حق دارد. ايران دستکم از طرف خود ، هر گونه کمکي را به برادر شيعه و مسلمان خود، (جمهوري) آذربايجان داده است. پس از استقلال ( جمهوري) آذربايجان ، جنگ با ارمنستان در قره باغ آغاز شد. ايران مجاهدان افغانستاني را سازمان دهي کرد و براي جنگ به ( جمهوري ) آذربايجان آورد. ايران داوطلبان  خود را هم به ( جمهوري ) آذربايجان فرستاد. ايران به ( جمهوري ) آذربايجان سلاح داد. من خودم داوطلبان ايراني را که در قره باغ جنگيده اند، ديده ام. در مقابل آن ، ائلچي بيگ چه کار کرد؟ ائلچي بيگ مي گفت: « ما ايران را ويران خواهيم کرد. در تبريز تجمع مي کنيم و از آنجا به خان کندي ( مرکز قره باغ ) خواهيم رفت.» پس از آن،  ايران هم  آن طرف چماق را برگرداند و شروع کرد به حمايت از حيدر علي اف . ايران در به حاکميت رسيدن حيدر علي اف نقش مثبت داشت و حمايت کرد.  حتي در زماني که حيدر علي اف به قدرت رسيد ، 12 ژنرال ايراني آمدند و در باکو مستقر شدند. نيروهاي ويژه ايران براي جنگ قره باغ آمدند و در جنگ در مقابل ارامنه شرکت کردند. از جمله ، در بازپس گيري «هوراديز»، ايران نقش بزرگي داشت.»

زرتشت عليزاده افزوده است : « پس از آنکه نيروهاي ايران به  رييس جمهوري آذربايجان اعلام کردند راه ها تا مرز باز است، شما به ما اجازه بدهيد که تا مرز ارمنستان پيش برويم ، رييس جمهوري آذربايجان اجازه نداد و گفت بازگرديد.  آنها هم بازگشتند و خداحافظي کردند و (به ايران) رفتند. بعد از آن گفتند که ما فهميديم که در اينجا ( جمهوري آذربايجان ) يک بازي جريان دارد و ما نمي خواهيم در اين بازي قرباني باشيم. به همين علت، ايران مي گويد که ما هم با ارمنستان و هم با جمهوري آذربايجان مناسبات  خوب داريم. » 

اين کارشناس سياسي افزود : « ايران 60 هزار نفر از آوارگان جمهوري آذربايجان را به مدت پنج تا شش سال نگهداري کرد.  ماشين هاي ايران مي آمدند و اردوگاه هاي چادري و برنج و روغن و شکر و ساير مايحتاج را مي آوردند. برغم اين، مطبوعات (جمهوري ) آذربايجان بطور مستمر به ايران فحش مي دادند. فکر مي کنيد که اين ها را حاکمان جمهوري آذربايجان نمي دانستند؟ مي دانستند، اما همين وضعيت را مي خواستند. زيرا ، اولا از تاثير ايدئولوژيک مذهب شيعه و ايران هراس داشتند. ثانيا هم، از تاثير سياسي ايران مي ترسيدند. ثالثا هم، از آن مي ترسيدند که غرب ( بخاطر رابطه با ايران ) به آنها کج نگاه کند.  هدف اصلي حاکميت ما ، خوشايند بودن براي غرب بود. به همين علت، وقتي ايران پيشنهاد کرد که فقط با هزينه 300 ميليون دلار خط لوله نفتي احداث کنيم و نفت را به پالايشگاه هاي تبريز و اصفهان بدهيم، آمريکا اجازه نداد. حاکميت جمهوري آذربايجان نيز 4 ميليارد دلار هزينه کرد و خط لوله باکو – تفليس – جيحان را احداث کرد که آن را نيز هر از گاهي در ترکيه منفجر مي کنند. » 

زرتشت عليزاده همچنين مطرح کردن شعار « آذربايجان بزرگ » را خيال پردازانه، طنزآميز و از عوامل اخلال در روابط باکو و تهران دانست و گفت : « به نظرم کساني که به دنبال اين شعار هستند، بايد آن را در مناسبات دوستانه و برادرانه با جمهوري اسلامي ايران دنبال کنند. مرزها ميان دو کشور باز باشد و رواديد لغو شود. آن قدر به همديگر نزديک باشيم که ذره اي شک و شبهه در ميان نباشد. طوري که مثلا من در اينجا خودروي خود را روشن کنم و به راحتي از آستارا عبور کنم و به عروسي نوه پسرعمه ام در تبريز بروم. اين مي شود آذربايجان يکپارچه.»