آخـرین اخــبار، تحلیـل هـا و مقـالات در خصـوص منطـقه قفــقاز

به گزارش آران نیوز،نادر اسرافیل اف، کارشناس امور آموزشی در این مقاله نوشت : « در زمینه تساهل به تمامی دنیا الگو ارایه می دهیم. نشست های معتبر و مهم دینی را در سطح بین المللی میزبانی می کنیم. مرمت و بازسازی مساجد و کلیساها در جمهوری آذربایجان روز به روز وسعت می گیرد. بزرگترین مسجد منطقه قفقاز، در باکو احداث شده است. اعیاد دینی را متمایز با سایر اقوام و ملل با شور و حرارت برگزار می کنیم. در برگزاری و اجرای مراسم ها و آیین های دینی، از خیلی ها جلو افتاده ایم. به سوی عبادتگاه ها و زیارتگاه ها و آثار تاریخی دینی سرازیر می شویم. شاید هم بیش از نیمی از ما صرف نظر از جوان یا مسن بودنمان ، نماز می خوانیم و روزه می گیریم. از سوی دیگر، قانون ” آزادی اعتقادات دینی” در کشورمان تصویب شده است. به شهروندانمان نیز حق یادگیری و تحصیل دینی به صورت انفرادی یا دستجمعی را داده ایم. مرکز و ادارات دینی نیز تاسیس کرده ایم و به آنها اختیار داده ایم با تاسیس موسسات و مدارسی تدریس دین، روحانی و کارشناسان دینی آموزش دهند. بیش از بیست سال است که “دانشگاه اسلام باکو” و شعبات آن نیز تاسیس شده اند. در جمهوری آذربایجان ، “مرکز تحقیقات دین” و شمار زیادی گروه ها و جمعیت های دینی فعالیت دارند. »

نویسنده این مقاله افزوده است که با توجه به این واقعیات ، وجود کتاب درسی ” دانش زندگی” برای ارایه دانش دینی به دانش آموزان در مدارس جمهوری آذربایجان ناکافی است و این کتاب درسی، دانش دینی لازم را به کودکان و نوجوانان این کشور ارایه نمی کند و هر گاه هم موضوع ” ضرورت تدریس دین در مدارس” در جامعه مطرح می شود، با استناد به لائیک بودن نظام سیاسی جمهوری آذربایجان و قانون اساسی این کشور، از پیگیری جدی این ضرورت جلوگیری می شود.

نادر اسرافیل اف افزوده است : « در معتبرترین دانشگاه ها و مدارس دنیا ، برای این مساله راه حل یافته شده است و با لائیک بودن آموزش هیچ تضادی ندارد. دین، ارزشی معنوی است. اگر ما در کاربرد کلمه “دین” احتیاط می کنیم ، دستکم می توان به ایجاد برنامه درسی ” ارزش های معنوی” و ضرورت تدریس فهم دینی در این چارچوب اندیشید. مثلا در مدارس بسیاری از کشورهای دنیا ، برنامه درسی با نام ” ادب” وجود دارد. باید درنظر بیگریم که به موازات افزایش دانش نوجوانان و جوانان ، غنی سازی معنوی آنها نیز به همان میزان ضروری است. دانش آموختگان فاقد معنویات، هیچ فایده ای به ملت و کشور خود نخواهند رساند. بیهوده نبوده است که در اکثر کشورها از جمله در گرجستان و روسیه که همسایه جمهوری آذربایجان هستند، این روند آغاز شده است. هم اکنون در مدارس روسیه ، برنامه درسی ” مبانی فرهنگ های دینی و اخلاق لائیک” تدریس می شود. این حقیقت را نیز باید بپذیریم که ارایه دانش دینی در مدارس، به معنای انتقال نمادهای دینی به مراکز آموزشی و تربیت “ارتش دینداران” نیست، بلکه به معنای جلوگیری از “دیندار افراطی شدن بخشی از جامعه” و “محروم شدن سایرین از ابتدایی ترین آگاهی ها” است که به عبارت دیگر، از دو قطبی شدن جامعه جلوگیری می کند و تمامی شهروندان را گردهم می آورد و تفاوت میان ارزش های دینی و واپس گرایی و موهومات دینی را تفهیم می کند.»

نویسنده این مقاله همچنین جذب دانشجو برای “انیستیتوی الهیات باکو” را که به فرمان الهام علی اف، رییس جمهوری آذربایجان برای تربیت کارشناس دینی بومی و بی نیاز کردن جمهوری آذربایجان از کارشناسان دینی آموزش دیده در حوزه های علمیه اسلامی سایر کشورها تاسیس شده است، مستلزم تدریس دین در مدارس و ایجاد تمایل در میان دانش آموزان به ادامه تحصیل در “انیستیتوی الهیات باکو” دانسته است.