به همت مرکز فرهنگی قفقاز نشست علمی «جایگاه ایران در مناقشه قرهباغ و چشمانداز آینده» با حضور اساتید دانشگاه و اصحاب رسانه در اردبیل برگزار شد.
به گزارش آران نیوز: دکتر بهنام صحرا نورد استاد دانشگاههای اردبیل و کارشناس مسائل حوزه قفقاز در این مراسم اظهار داشت: بیش از یک دهه است مرکز فرهنگی قفقاز در راستای سیاستهای نظام جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند که راهاندازی سایت اطلاعرسانی، برگزاری همایشهای مختلف بینالمللی و انتشار فصلنامه از جمله مهمترین اقدامات این مرکز فرهنگی است که برگزاری نشست علمی بینالمللی قفقاز با حضور احزاب و دبیران جمهوری آذربایجان یکی از برنامههای مهمی است که تا به امروز اجرا شده است.
وی با اشاره به برگزاری نشست علمی جایگاه ایران در مناقشه قرهباغ و چشمانداز آینده گفت: باید به موضوع و مشکل قرهباغ به عنوان پارهای از خاک اسلام حساسیت داشته باشیم و قطعا این نشستها در ادامه در دانشگاهها و مراکز علمی و پژوهشی استان نیز برگزار میشود چرا که این مناقضات بخشی از خاک اسلام است و به گواهی تاریخ نیز قبل از معاهده ننگین ترکمن چای جزو خاک ایران بوده است.
استاد دانشگاههای اردبیل و کارشناس مسائل حوزه قفقاز بیان کرد: از سال ۱۹۱۸ این منطقه از ایران جدا شده و تحت نظر اتحادیه جماهیر شوروی قرار گرفت و این خود آغازی برای حضور ارمنیها در این منطقه بود که بعدها منطقه قرهباغ که یک سوم خاک آذربایجان را شامل میشود اشغال کردند.
صحرانورد بیان کرد: در طول سالیان گذشته متاسفانه مشکل منطقه قرهباغ حل نشده است و این منطقه به عنوان خاک و جغرافیای رسمی جمهوری آذربایجان متعلق به کشور و مردم این کشور بوده که تا به امروز راهحلی برای این موضوع پیدا نشده است.
وی اظهار کرد: ارمنستان برای حل این مشکل راهحل حق تعیین سرنوشت را همهپرسی برای تعیین انتخاب آینده خودشان مطرح میکند در حالی که این موضوع غیرقانونی بوده و این منطقه مسلما متعلق به جمهوری آذربایجان و بخشی از خاک اسلام است.
استاد دانشگاههای اردبیل و کارشناس مسائل حوزه قفقاز بیان کرد: متاسفانه چشمانداز روشنی در حال حاضر برای حل این مشکل وجود نداشته و وظیفه ما این است که باید به این موضوع در کنار سایر دغدغههای جهان اسلام حساسیت داشته باشیم تا این منطقه به آغوش اسلام بازگردد.
وی بیان کرد: از زمان اشغال قرهباغ توسط ارامنه حدود ۳۵ هزار نفر در این منطقه در ناآرامیها شهید شده و حدود ۸۰۰ هزار نفر از خانه و کاشانه خود آواره شدهاند که قلبشان برای منطقه خود میتپد.