یک نویسنده‌ی جوان آذربایجانی طی یادداشتی به احساسات و باورهای مردم این کشور نسبت به موضوع یوروویژن پرداخته و آنها را به تندی نقد کرده است.
به گزارش آران نیوز؛ به نقل از آناج، امسال نیز جمهوری آذربایجان به رغم برخی مخالفت ها برای شرکت در مسابقات یوروویژن که در شهر تلاویو برگزار می شد شرکت کرد. چنگیز مصطفی اف که به عنوان نماینده ی جمهوری آذربایجان در این مسابقات شرکت داشت در نهایت توانست به مرحله‌ی فینال راه پیدا کند. اما در این مرحله نتوانست موفقیت چندانی کسب کند و در بین 10 تیم حاضر در فینال به مقام هفتمی رسید.
بعد از راهیابی تیم آذربایجانی به بخش فینال یورویژن 2019 ، برخی ها در این کشور با تجربه‌ی فضاحتی که از میزبانی آن داشتند، در شبکه های اجتماعی مطالبی منتشر میکردند که در کل یک پیام داشت و آن هم آرزوی عدم موفقیت و میزبانی 2020 بود.
مسابقات یوروویژن و رای گیری میزبانی
مسابقات آواز یوروویژن (Eurovision) یک مسابقه ی بین‌المللی موسیقی است که از سال ۱۹۵۶ به صورت سالیانه برگزار می‌شود. طبق قوانین مسابقه، کشورهای فعالِ عضو اتحادیه اروپا امکان شرکت در این مسابقه را دارند. کشورهای شرکت‌کننده در مسابقه باید یک آهنگ و یک خواننده را معرفی کنند که خواننده باید حداقل ۱۶ سال سن داشته و آهنگ مورد نظر قبلاً در جایی پخش نشده باشد.
سیستم رای‌گیری مسابقات به گونه ای است که کشورها به ۱۰ کشور برتر، از ۱ تا ۱۲ رای می‌دهند و نتیجه نیز ترکیبی از آرای مردم و داوران هست. در این میان دو نکته ی مهم درباره مسابقات وجود دارد. اول اینکه برندهی مسابقه‌ی هرسال، میزبان مسابقات در سال بعد می باشد و دوم اینکه همجنسگرایان در طول برگزاری این مسابقات در کشور میزبان حضور دارند و یک رژهی خیابانی برگزار می کنند.
جمهوری آذربایجان کشوری بود که در سال 2011 برنده ی مسابقات شده بود و طبق قوانین مسابقه، در سال 2012 نیز میزبان این مسابقات در باکو بود که حواشی بسیاری به همراه داشت.
همجنسگرایان، خدای مسلمانان و نفرت آذربایجانی
یک نویسنده ی جوان آذربایجانی طی یادداشتی با عنوان "همجنسگرایان یوروویژن، خدای مسلمانان و نفرت آذربایجانی" به مجموع احساسات مردم این کشور نسبت به موضوع یوروویژن پرداخته و علیه کسانی که مخالف برتری آذربایجان بودند، تاخته است.
آقشین ینی سِی در ابتدای این مطلب گفته است: «برخی‌ها با داد و ناله از آرزوی خود برای عدم موفقیت نماینده‌ی آذربایجان می گفتند و در این میان تعداد زیادی از مردم هم شبیه بودائیان شده و سکوت کرده بودند.»
نویسنده ی این یادداشت هرچند تلاش کرده است تا بطور مستقیم از ایران نامی نبرده باشد اما تلاش کرده است تا عدم تطبیق فرهنگ یورویژنی با فرهنگ دینی آذربایجانی را به کشور همسایه(ایران) نسبت دهد و نوشته است: «ما(آذربایجانی ها) مردمی هستیم که وقتی اعراب به کشورمان می آیند به آنها فحاشی می کنیم و وقتی سایه‌ی جنگ میبینیم نفرین میکنیم و وقتی همجنس گرایان به آذربایجان می آیند آنها را (ایت دَن آلیب ایته وریریک) یعنی بدترین توهین ها را به آنها میکنیم و درکل ما ملتی هستیم که نسبت به همه بدبینیم و شاید هم این بدبینی به خاطر همسایگانمان باشد که سال ها ما را تحت تاثیر قرار داده اند.»
این نویسنده در ادامه سعی کرده است تا با استناد به برخی ادعاهای نویسندهای به نام فوکو، بطور فلسفی موضوع انکار یورویژن توسط مردم آذربایجان را یک مغلوبیت تاریخی قلمداد کند و هیچ اشاره ای هم به نقش آموزه های دینی مردم این کشور نداشته باشد و گفته است: «شاید خدایی که ما داریم، ما را مجبور به نفرت از این مسابقات می کند.»
نقش کلیدی یوروویژن در حل مشکلات لاینحل!
نویسنده سعی کرده است تا مخالفت مردمی آذربایجان با فرهنگ یورویژنی را به برخی دلایل پیش پا افتاده از جمله ترافیک! نسبت دهد و از آن تعجب کند و در عین حال سعی کرده است تا ماهیت این مسابقات مبتذل را به یک مبارزه‌ی سیاسی تبدیل کند و نوشته است: «این مسابقه که در سال های ابتدایی به فروپاشی دیوار برلین منجر شده بود در سال های بعد به دخالتهای روسیه در گرجستان و اوکراین اشاره کرده و امسال نیز در خاک اسرائیل، به مساله‌ی فلسطین و اسرائیل اشاره کرده و سعی در حل مساله دارد.»
لازم به توضیح است که در مسابقه ی امسال یورویژن در خاک رژیم صهیونیستی مدونا که به ملکه ی پاپ آمریکا شهرت دارد در حین اجرا، به همراه دو رقاص ظاهر شد که لباس یکی از آنها منقش به نقشه فلسطین و دیگری نقشه ی اسرائیل بود. آقشین ینی سِی سعی کرده است تا این اقدام را تلاشی برای حل موضوع فلسطین قلمداد کند در حالی که این حرکت گامی به سوی وجاهت بخشی به رژیم صهیونیستی در کنار فلسطین بود.
نویسنده در انتهای یادداشت بلند خود می نویسد: تمام زرق و برق و زیبایی این مسابقات به همجنس‌گرایانی است که با لباس‌های متفاوت در محل مسابقات حاضر می شوند و شاید آنها مشکلات خاص جنسی دارند ولی آیا ما هیچ مشکلی نداریم؟! این نویسنده در پایان، حرکت مردم برای اصلاح را آرزو کرده است.
هنرمندان آذربایجانی از قدیم الایام با خلاقیت خود، موسیقی منحصربه‌فردی را می‌آفرینند. عاشیق، سرآمد و به نوعی پیشینه تاریخی و فرهنگی موسیقی اصیل آذریست. عاشیق‌ها در وصف آذربایجان و دلاوری‌های بزرگان آن، در مراسم جشن و عزاداری، سروده‌های زیبایی را به‌همراه موسیقی آذربایجانی می‌خوانند و مورد توجه مردم قرار می‌گیرد. طبیعیست که چنین فرهنگ غنی و سبک جذاب موسیقی باید تقویت و احیا شود. فرهنگی که امروز گرفتار خودباختگی و مرعوبیت شده است. با سبک وارداتی از غرب در موسیقی هر عنوان و مقامی هم در آوردگاهی همچون یوروویژن کسب شود افتخاری ندارد.