آخـرین اخــبار، تحلیـل هـا و مقـالات در خصـوص منطـقه قفــقاز

به مناسب14 مرداد؛ سالروز صدور فرمان مشروطیت، به بخشی از بيانات رهبر معظم انقلاب اسلامى در 28 بهمن ماه سال 1385 در ديدار عمومى مردم آذربایجان شرقی ، که نشانه اهمیت تاریخی و اثرگذار آن دوران است اشاره می گردد :
 
حضرت آیت الله سید علی خامنه ای :
يكى از نقاط حساسى كه مردم و روحانيتِ آنجا ايستادگى كردند و اثرگذارى كردند، تبريز بود؛ مرحوم آميرزا جواد مجتهد - عالم معروف تبريزى - و توده هاى عظيم مردم، دنبال او. در قضيه ى مشروطيت، قضاياى تبريز شگفت آور است. در مورد نقش آذربايجان در مشروطيت و جهتگيرى مردم آذربايجان خيلى كتاب نوشته اند؛ اما به نظر من هنوز هم حرف هاى نگفته اى وجود دارد كه مى شود نوشت و بايد نوشت.
پدرم در قضاياى مشروطه ى تبريز، جوانى بوده است در اين شهر. خود او شاهد قضايا بوده است. مرحوم باقرخان، هم محله ى آنها بوده است در كوچه ى قره باغى ها. ايشان از نزديك مسائل را ديده بود و نقل مى كرد. مى دانيم كه جهتگيرى ستارخان و باقرخان در مشروطيت، درست نقطه ى مقابل جهتگيرى كسانى بود كه مشروطيت انگليسى و مشروطيتِ زير پرچم بيگانه را مى خواستند. ستارخان در سخنرانى و اعلاميه اش مى گفت: «من مى خواهم زير پرچم اباالفضل العباس حركت كنم». بودند كسانى كه مى خواستند نهضت را بكشانند به سمت حركت انگليسى، اما ستارخان ايستادگى كرد. بعد هم همانها بودند كه مرحوم ستارخان و مردم باقرخان را كشاندند تهران و در باغ اتابك، آنها را از بين بردند؛ هر كدام را به نحوى.
جهت حركت مردم آذربايجان و مردم تبريز در مشروطيت، چنين جهتى بود: ايستادگى، اقتدار، حضور عظيم مردمى، و در خط درست دين و استقلال كشور.
در قضاياى بعد هم همين طور بود. در قضيه ى مرحوم شيخ محمد خيابانى - كه تبريز يك تنه ايستاد - مسأله، مسأله ى قرارداد وثوق الدوله بود. در تهران، عمال حكومت ضعيف با يك قرارداد، امور مالى و امور نظامى كشور را دودستى تقديم كردند به انگليسى ها. تبريزى ها ايستادند. مرحوم خيابانى و ديگران در مقابل اين قضيه بود كه ايستادند و آن حوادث عجيب تبريز پيشآمد كرد. تبريز هميشه اين طور بود.