چرا نقشه راه توسعه مسیر حمل و نقل بین‌المللی ترانس خزر (کریدور میانی)، برای توسعه مسیرهای حمل و نقل بین‌المللی در مسیر شرق به غرب از طریق دریای خزر و تقویت همکاری‌ها بین دریای خزر و دریای سیاه مورد توجه رژیم صهیونیستی قرار گرفته است؟
به گزارش آران نیوز؛ اخیرا خبری مبنی بر اینکه وزرای امور خارجه و حمل و نقل ترکیه، آذربایجان، قزاقستان و گرجستان نقشه راهی را برای توسعه مسیر حمل و نقل بین‌المللی ترانس خزر (کریدور میانی) برای سالهای ۲۰۲۲-۲۰۲۷ امضا کرده اند، منتشر شده است که این موضوع نه تنها برای توسعه مسیرهای حمل و نقل بین‌المللی در مسیر شرق به غرب از طریق دریای خزر، بلکه برای برداشتن گام‌های عملی برای تقویت همکاری‌ها در دریای خزر و دریای سیاه نیز اهمیت دارد.
از طرفی، برخی از کارشناسان معتقدند که به دلیل آنکه این طرح در راستای به انحصار درآوردن مسیر تجاری چین است، به نوعی نشان دهنده همکاری راهبردی میان ترکیه و چین در جهت دور زدن ایران است. با نگاهی به روابط چین و ترکیه به خصوص در ماههای اخیر در می یابیم که دو کشور به منظور ارتقاء روابط همکاری راهبردی به سطح بالاتر، اعلام آمادگی کرده اند که یکی از جنبه های این افزایش همکاری در خصوص مباحث مسیرهای ریلی و کریدوری بوده است. در ادامه یادداشت ایوب کارا، وزیر سابق ارتباطات رژیم صهیونیستی ، که در تارنمای مدرن دیپلماسی منتشر شده را میخوانید:
دولت‌های آذربایجان، گرجستان، ترکیه و قزاقستان در اوایل سال جاری توافقنامه‌ای مبنی بر بهبود پتانسیل حمل‌ونقلی در سراسر منطقه را امضا کردند. پس از آن، وزارتخانه‌های امور خارجه و حمل و نقل چهار کشور تصمیم گرفتند که مسیرهای حمل و نقل سریع در سراسر منطقه ایجاد شود که شامل توسعه کریدور میانی، بعنوان سیستم حمل و نقل ریلی و کشتی است که چین را به اروپا متصل می‌کند.
این کریدور از آسیای جنوب شرقی و چین شروع می‌شود و از قزاقستان، دریای خزر، آذربایجان، گرجستان و ترکیه می‌گذرد و سپس به جنوب و مرکز اروپا می‌رسد. این کریدور به قطارهای اجازه می‌دهد ظرف 20 تا 25 روز از چین به اروپا سفر کرده و همچنین به احیای مجدد جاده ابریشم سابق کمک می‌کند. به عنوان یک وزیر سابق رژیم صهیونیستی ، باور دارم که رژیم صهیونیستی باید از ایجاد کریدور میانی حمایت کند، چون اگر توافقنامه ابراهیم بین رژیم صهیونیستی و امارات متحده عربی به سایر کشورهای منطقه تسری یابد، به تقویت روابط کمک خواهد کرد.
در زمان حکومت ترکان عثمانی، کل منطقه خاورمیانه با راه آهن به هم متصل می‌شدند. بخشی از بقایای این سیستم ریلی شگفت انگیز در رژیم صهیونیستی از جمله ایستگاه‌های قطار عثمانی در بئرشبا، یافا و بیت‌المقدس وجود دارد. این ایستگاه‌های قطار دوره عثمانی، نشانه‌های تاریخی از دوران گذشته هستند که در آن سفر ریلی در سراسر خاورمیانه امکان‌پذیر بود. قطارهای دوره عثمانی از یافا به اورشلیم، حیفا و سایر مناطق امپراتوری ترک عثمانی سابق مانند مدینه و دمشق می‌رفتند.
اما، از زمانی که رژیم صهیونیستی تشکیل شد، هیچ سفر ریلی بین این رژیم و جهان عرب وجود نداشته است که یکی از علل بسیار مهم آن درگیری رژیم صهیونیستی و فلسطینان بود. همه این موارد پس از توافق ابراهیم پتانسیل تغییر را دارد، چون کشورهای عربی دیگر اسراییل را کشور منحوس نمی‌دانند. حتی کشورهای خلیج فارس اکنون رژیم صهیونیستی را شریک مبارزه با ایران می‌دانند و همچنین جمهوری‌های ترک مانند آذربایجان، که به شدت از رفتار روحانیون با جمعیت آذربایجانی در ایران بیزارند.
بنابراین، اگر این کریدور میانی ساخته شود، ما ( رژیم صهیونیستی ) نیز می‌توانیم به آن متصل شویم، چون ایجاد ارتباط قوی‌تر بین جمهوری‌های ترک، اسرائیل( رژیم صهیونیستی ) و جهان عرب، به مقابله با حاکمان تهران کمک می‌کند. ما می‌توانیم از طریق ترکیه و کشتی به این کریدور متصل و سپس با سیستم ریلی از اسرائیل به اردن و عربستان سعودی و از آنجا به امارات متحده عربی وصل شویم.
این امر به گسترش تجارت بین چین، جمهوری‌های ترک، رژیم صهیونیستی و کشورهای عربی کمک می‌کند. رژیم صهیونیستی ، عربستان سعودی و اردن پیشتر دریافته بودند که باید قطاری وجود داشته باشد تا از اسرائیل به کشورهای حاشیه خلیج فارس متصل شوند. آنها در این خصوص مذاکره و به آن فکر می‌کنند. این کشورها می‌توانند از طریق کامیون از ابوظبی و با عبور از عربستان سعودی و اردن به حیفا متصل شوند، سپس می‌توانند از طریق کشتی به ترکیه و از آنجا به اروپا و هر جای دیگری مسیر خود را ادامه دهند.
در مجموع، می‌توانیم قطاری داشته باشیم که از اروپا به ترکیه می‌رود و از آنجا کشتی‌ها می‌توانند به حیفا و سپس به اردن، عربستان سعودی و از آنجا به کشورهای حاشیه خلیج فارس بروند و در جهت مخالف بازگردند. من اکنون در بلغارستان هستم تا این ارتباطات را ارزیابی کنم.
قرارداد عربستان سعودی با رژیم صهیونیستی می‌تواند راه آهن حجاز در دوران عثمانی را احیاء کند و مردم حجاز خواستار آن هستند. این موضوع در چارچوب توافق نامه ابراهیم وجود دارد و در آینده نیز اتفاق خواهد افتاد.