برای سالیان سال قاره آفریقا حیاط خلوت برخی کشورهای اروپایی به حساب می آمد و تا به امروز این کشورها شرایطی را ایجاد کرده اند که کشورهای آفریقایی نتوانند پیشرفت کنند.
آران نیوز : اسپوتنیک - آنهایی که با این قاره آشنایی دارند به خوبی می دانند که این قاره از نظر منابع خدادادی بسیار ثروتمند می باشد اما به دلیل استعمار بی پایان اروپایی ها بسیاری از مردم این قاره امروزه در وضعیت بد اقتصادی زندگی می کنند.
به عنوان مثال می گویم، بسیاری شاید سودان را به عنوان کشوری فقیر بشناسند اما طی همین چند هفته اخیر و بعد از درگیری های خونین داخلی بسیاری گزارش ها درباره منابع معدنی خدادادی موجود در سودان منتشر شد و معلوم شد که جنگ در سودان برای کنترل این منابع می باشد.
در واقع سودان یکی از ثروتمند ترین کشورهای آفریقا از نظر منابع خدادادی به حساب می آید.
این کشور تا همین چند سال پیش یکی از بزرگترین منابع نفت و گاز این قاره را در خود داشت که با حمایت اروپایی ها مجبور شد استقلال سودان جنوبی را بپذیرد و بخشی از سودان که مملوء از نفت و گاز است از آن جدا شد.
همچنین امروزه سودان یکی از بزرگترین منابع معدنی طلا و مس و اورانیوم و سنگ آهن و میکا و نقره و تنگستن و روی و... را دارد.
منابعی که اگر برای رشد این کشور بهره برداری گردد می تواند موجب آن شود که زندگی مردم این کشور دگرگون گردد اما متاسفانه کشورهای اروپایی شرایطی را فراهم کرده اند تا همه منابع سودان به سرقت برود.
همین ماجرا را شما می توانید در کشورهای دیگر آفریقایی مشاهده کنید.
کشوری مانند کنیا منابع بزرگی از اورانیوم و سنگ آهک، خاکستر سودا، نمک، گوهرسنگ‌ها، فلئوریت، روی، دیاتومیت، نفت، گاز و... را دارا می باشد.
کشوری مانند اوگاندا منابع بزرگ مس، کبالت، نیروی برق‌آبی، سنگ آهک، نمک، زمین‌های کشاورزی و طلا و... را دارا می باشد.
زیمبابوی منابع بزرگ زغال‌سنگ، طلا، پنبه نسوز، نیکل، پلاتین و الماس و... را دارا می باشد.
اگر ما بخواهیم منابع معدنی و خدادادی کشورهای آفریقایی را حساب کنیم می بینیم که بی نهایت زیاد است.
همه این کشورها یک نکته مشترک دارند.
آن ادامه استعمار اقتصاد این کشورها توسط کشورهای اروپایی.
استعماری که به دلیل وجود ثروت های خدادادی موجب آن شده که غارتگران به جان مردمان این کشورها بیافتند.
همان مشکلی که متاسفانه ما ایرانی ها هم قرن ها است با آن مواجه می باشیم و با آن مبارزه می کنیم.
واقعیت همه خصومت ها و دشمنی ها و تحریم های کشورهای غربی بر علیه ایران از قدیم الایام تا به حال این است که ایران ثروت های خدادادی دارد و همه آنها چشم طمع به ثروت ملت ایران دارند.
دشمنی اصلی هم زمانی علنی شد که ایرانی ها خوهان آن بودند که ثروتشان مال خودشان باشد، یعنی زمانی که تصمیم گرفتند نفت را ملی کنند وقرارداد ننگین دارسی با انگلیس را لغو کنند.
اگر با مقامات و دیپلمات های کشورهای آفریقایی گپی داشته باشید می توانید متوجه شوید چه قدر اینها به تلاشهای ایران برای مبارزه با استعمار سیاسی و اقتصادی ارج می ندهند و چه قدر دوست دارند از ایرانی ها در این زمینه بیاموزند.
حضور ایران در آفریقا می تواند به کشورهای آفریقایی کمک کند تا خودشان روی پای خودشان بایستند و در مقابل استعمار اقتصادی غرب مقاومت کنند.
ایران طی سالهای اخیر موفق شده تجربه های خوبی در زمینه مسایل فنی و مهندسی و کشف و استخراج منابع خدادادی و معادن کسب کند و طبیعتا می تواند این تجربه را در اختیار آنها قرار دهد.
همچنین ایران این امکان را دارد که منابع معدنی این کشورها را به مواد قابل استفاده تبدیل کند و کمک کند منابع این کشورها برای ورود به بازارهای جهانی آماده شوند.
از سوی دیگر کشورهای آفریقایی بازارهای بالقوه برای کالای ایرانی به حساب می آیند و ایران می تواند انواع و اقسام کالاهای خود را وارد بازارهای این کشورها کند.
تقریبا تمام کالاهای ایرانی در آفریقا بازار خوبی دارد و مردم این کشورها به کالای ایرانی علاقه مند هستند.
بعد از ورود ایران به پیمان شانگهای امروزه ورود ایران به آفریقا می تواند فضای جدیدی برای اقتصاد ایران بازی کند.
ایران تلاش دارد یک هاب بازرگانی در آفریقا ایجاد کند که از آن طریق کالای خود به بقیه کشورهای آفریقایی را برساند.
ایرانی ها می توانند به راحتی از بنادر جنوبی خود به کنیا دسترسی داشته باشند.
فقط کافی است که بخش جنوبی جزیره عرب را دور بزنند و نیاز ندارند از باب المندب و دریای سرخ عبور کنند.
با توجه به موقعیت جغرافیایی کشور کنیا و این کشور می تواند نقش هاب توزیع کالای ایرانی در آفریقا را داشته باشد.
همچنین ایران با توجه به موقعیت ژئوپولیتیک خود می تواند واسطه انتقال کالای کشورهای آسیای میانه و روسیه و چین و کلا اعضای گروه شانگهای به آفریقا باشد.
کشورهای آفریقایی هم منابع معدنی ای دارند که مورد نیاز کشورهای عضو گروه شانگهای است و عملا کشتی های تجاری ایران که برای صادرات کالا به آن طرف می روند می توانند در برگشت معادن استخراج شده کشورهای آفریقایی را به ایران و یا دیگر کشورهای گروه شانگهای منتقل کنند.
به نظر می رسد پس از موفقیت ایران در عضویت در پیمان شانگهای ایران در تلاش است تا پازل سیاست اقتصادی خارجی خود را با انعقاد قرارداد هایی با کشورهای آفریقایی تکمیل کند و به این شکل ایران به واسطه انتقال کالااز شرق آسیا و روسیه و آسیای میانه به آفریقا و انتقال کالای آفریقا به سمت کشورهای عضو گروه شانگهای تبدیل گردد.
البته احتمالا ایران طرح دیگری هم در ذهن داشته باشد و اینکه کشورهای آمریکای جنوبی را نیز به کشورهای عضو شانگهای متصل کند.
در صورت موفقیت ایران در این پروژه می توان توقع داشت طی چند سال آینده ایران به هاب تبادلات تجارت کالا از شرق و شمال به غرب و جنوب تبدیل گردد.
در چنین شرایطی بدیهی است که غربی ها بسیار ناراحت باشند چون عملا نه فقط همه تحریم های آنها بر علیه ایران با شکست مواجه خواهد شد بلکه همه بازارهایی که تا چند صباح پیش انحصارا دست آنها بوده از دست آنها خارج خواهد شد.