آخـرین اخــبار، تحلیـل هـا و مقـالات در خصـوص منطـقه قفــقاز

به گفته آیخان حاجی‌زاده، ادعاهای نیکول پاشینیان تلاش‌هایی برای تحریف واقعیت‌ها است و این اظهارات بار دیگر بی‌توجهی رهبری ارمنستان به تعهداتی که بر عهده گرفته‌اند را نشان می‌دهد.

سخنگوی وزارت امور خارجه آذربایجان با اشاره به تعهدات ارمنستان در بند نهم بیانیه سه‌جانبه 2020 گفت: در بند نهم بیانیه سه‌جانبه، تعهدات ارمنستان در خصوص باز کردن ارتباطات و چگونگی سازماندهی نظارت بر ارتباطات به وضوح توصیف شده است. به طور کلی، اگر به اقدامات ارمنستان که برخلاف تعهدات ناشی از بیانیه سه‌جانبه 10 نوامبر 2020 عمل می‌کند نگاهی بیندازیم، اولین چیزی که به ذهن می‌آید این است که ایروان تا سپتامبر 2023 نیروهای مسلح غیرقانونی خود را از منطقه قره‌باغ آذربایجان خارج نکرده و از طریق کریدور لاچین که برای اهداف بشردوستانه در نظر گرفته شده بود، تسلیحات، مهمات، تجهیزات نظامی و مین‌ به اراضی آذربایجان منتقل کرده و به ترور مین‌گذاری علیه آذربایجان ادامه داده است.

او ادامه داد: در حالی که ارمنستان به صورت ظاهری تمامیت ارضی آذربایجان را به رسمیت می‌شناسد، هیچ‌کس فراموش نکرده که این کشور تبلیغات رژیم دست‌نشانده‌ای که در خاک آذربایجان نگه داشته را انجام داده و نخست‌وزیر ارمنستان در تاریخ 2 سپتامبر 2023 به این رژیم جدایی‌طلب و گروه خائن، بابت اعلامیه جعلی استقلال، تبریک گفته است.

حاجی‌زاده همچنین افزود: در این زمینه، سؤالات خطابی نخست‌وزیر ارمنستان در مورد عملکرد کریدور لاچین و بازگشت پناهندگان و آوارگان تنها باعث تعجب و تمسخر می‌شود.

سخنگوی وزارت امور خارجه آذربایجان همچنین تأکید کرد: ادعای ایروان مبنی بر بازنگرداندن اسرای جنگی، مضحک است. آذربایجان تاکنون با پایبندی به اصل انسان‌دوستی، تمام اسرای جنگی را به ارمنستان تحویل داده است. اما آذربایجان هیچ تعهدی در قبال آزادسازی جنایتکاران جنگی ارمنی و نمایندگان رژیم دست‌نشانده جدایی‌طلب ندارد.

لازم به ذکر است که نخست‌وزیر ارمنستان، نیکول پاشینیان، اعلام کرده که به نمایندگان سرویس امنیت فدرال روسیه (FSB) تنها می‌توان وظیفه نظارت بر جاده‌ها در استان سیونیک (زنگه‌زور) را واگذار کرد.

پاشینیان این موضوع را در کنفرانسی با عنوان «چهارراه صلح: پیوند امنیت و دموکراسی» در 12 اکتبر مطرح کرد.

او به بند 9 بیانیه سه‌جانبه مورخ 9 نوامبر 2020 اشاره کرد و گفت: به جمله "نظارت بر ارتباطات حمل‌ونقل توسط سرویس مرزی امنیت فدرال روسیه انجام می‌شود" دقت کنید. این پیشنهاد اخیراً در محافل خاصی مطرح شده و من پرسیدم که این جمله به چه معناست. چه کسی می‌تواند توضیح دهد که در فرمان رئیس‌جمهور روسیه به تاریخ 10 دسامبر 2020، این چه مفهومی دارد؟ آیا این به معنای این است که نمایندگان روسیه می‌توانند نظارتی برای اطمینان از تعهدات ارمنستان داشته باشند؟

به گفته وی، هیچ یک از بندهای بیانیه محدودیتی بر حقوق حاکمیتی ارمنستان اعمال نمی‌کند.

پاشینیان افزود: مشکلات زیادی در این بیانیه وجود دارد. نمی‌توان تنها به یک مسئله اشاره کرد، مسائل دیگری مانند گذرگاه لاچین و شرایط مربوط به بازگشت زندانیان نیز هنوز برآورده نشده‌اند.

هفته گذشته، ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور روسیه و نیکول پاشینیان نخست‌وزیر ارمنستان در دیدار خود در مسکو توافق کردند که از اول ژانویه 2025، نیروهای مرزی روسیه به فعالیت خود در گذرگاه‌های مرزی ارمنستان و ایران پایان دهند.

پیش از این، آلکسی اورچوک، معاون نخست‌وزیر روسیه و رئیس مشترک گروه کاری سه‌جانبه از طرف روسیه، اعلام کرده بود که رفع موانع بر سر راه کریدورهای اقتصادی و حمل‌ونقل در قفقاز جنوبی تنها با مشارکت روسیه ممکن است.

نخست‌وزیر ارمنستان همچنین اظهار داشت که پروژه «چهار راه صلح» باعث نگرانی جمهوری آذربایجان شده است: زیرا این پروژه می‌تواند برای ارمنستان ده‌ها میلیارد دلار سود به همراه داشته باشد.

او افزود: این پروژه دو مشکل بالقوه برای آذربایجان ایجاد می‌کند. اول اینکه اگر آذربایجان واقعاً باور داشته باشد که ارمنستان برنامه‌های تهاجمی استراتژیکی علیه آن دارد، این تصور می‌تواند به وجود آید که این میلیاردها دلار علیه آذربایجان استفاده خواهد شد. اما حالت عکس آن نیز وجود دارد؛ اگر آذربایجان نیت تهاجمی علیه ارمنستان داشته باشد، در این صورت نگران خواهد بود که این ده‌ها میلیارد دلار ممکن است برای تقویت توان دفاعی ارمنستان استفاده شود و در نتیجه، مشکلاتی در اجرای برنامه‌های تهاجمی خود علیه ارمنستان ایجاد کند.

پاشینیان همچنین تأکید کرد: چون ارمنستان هیچ نیت تهاجمی نسبت به آذربایجان و کشورهای منطقه ندارد، می‌توان نگرانی عمیق باکو را برطرف کرد. علاوه بر این، ارمنستان اعلام کرده که حتی وظیفه بازپس‌گیری سرزمین‌های اشغال‌شده خود را از طریق نظامی تعیین نکرده است. اما واقعیت این است که آذربایجان خواهان این است که جاده‌های ارمنستان با منافع آن سازگار باشد، در حالی که ارمنستان همچنان در محاصره قرار دارد. این رویکرد منطقی نیست و برای ارمنستان قابل‌قبول نمی‌باشد.