آخـرین اخــبار، تحلیـل هـا و مقـالات در خصـوص منطـقه قفــقاز

آقای رئیس‌جمهور، اهمیت، نتایج و دستاوردهای سفر خود به آذربایجان و اساسا اهمیت مناسبات تهران و باكو و جایگاهی را که آذربایجان به عنوان تنها کشور اسلامی قفقاز در سیاست خارجی ایران دارد، تشریح فرمایید؟

بسم الله الرحمن الرحیم . اللهم عجل لولیک الفرج والعافیه والنصر....
من هم ابتدا سلام عرض می‌کنم به همه بینندگان شما و همکاران خوبتان. عید قربان را به همه تبریک می‌گویم. ان‌شاء‌ا... که این عید موجب نزول برکات و رحمت الهی برای همه بشریت و همه موحدان و عدالت‌طلبان عالم باشد. روابط ایران و آذربایجان روابط ویژه‌ای است. هم همسایگی است و هم برادری. روابط دوستی ممکن است دچار نوسان شود یا قطع شود. اما روابط برادری در هر شرایطی باقی خواهد ماند و روابطی است که قابل قطع شدن یا تضعیف نیست، ما دو ملت و دو دولت برادریم و منافع مشترک فراوان داریم. البته دشمنان مشترک هم داریم، شرایط جغرافیایی و تاریخی ما به گونه‌ای رقم خورده که رابطه ایران و آذربایجان یک رابطه ویژه و ممتاز است.
در واقع، این روابط از محورهای اصلی ثبات و همکاری درمنطقه است. امروز هم به لطف خدا با اراده دو دولت و دو ملت رابطه ما در بخش‌های گوناگون خوب است و رو به گسترش است. میان دو کشور دیدارها همیشه مفید، موثر و سازنده بوده است. این بار هم همین طور است. ما پیشرفت و آبادانی آذربایجان را پیشرفت و آبادانی خودمان می‌دانیم. همین احساس در برادران آذری ما نیز وجود دارد. در موضوعات منطقه‌ای و جهانی دیدگاه‌های مشترک داریم و آنها را دنبال می‌کنیم. در تمام مجامع جهانی از حقوق یکدیگر بطور کامل دفاع می‌کنیم. محدودیتی برای توسعه روابط وجود ندارد. در این سفر با برادرم جناب آقای علی‌یِف تمام زمینه‌های همکاری و روابط بین دو کشور را مورد بحث و بررسی قرار دادیم. با یک نگاه کلان و راهبردی تصمیمات بسیار خوبی در بخش اقتصادی، حمل و نقل، انرژی، سرمایه گذاری و تجارت گرفته شد. اینها محورهایی است که روابط دو کشور را متحول می‌کند و به نفع هر دو کشور و منطقه است.

حجم روابط اقتصادی ما، اگرچه قابل توجه است، اما مورد رضایت هیچ یک از طرفین نیست. قرار شد موانع برداشته شو و تا حد ممکن ظرفیت‌های دو کشور رشد کند. در گام اول حداقل پنج میلیارد دلار را مدنظر داریم. این می‌تواند به سرعت به چند برابر افزایش پیدا کند. در بخش فرهنگی نیز همین طور. در بخش سیاسی، منطقه‌ای و بین‌المللی، همکاری ایران و آذربایجان یکی از عوامل اصلی ثبات در دریای مازندان، دریای خزر و کل منطقه است. پیوند ایران و آذربایجان حتماً کمک می‌کند تا مسایل منطقه با روش بهتری و با آرامش بیشتری حل و فصل شود. نگاه ما به تحولات جهانی هم نگاه واحدی است و این مناسبات ما را برای ورود به دوران جدید و عرصه‌های گوناگون بین‌المللی آماده می‌کند. همیشه دیدارهای ما خوب بوده است. این دیدار هم به همین ترتیب.

جناب رییس جمهور، منطقه قفقاز با مناقشاتی درگیر است که یکی از آنها هم مناقشه قره‌باغ است و بزرگترین معضل جمهوری آذربایجان محسوب می‌شود. طی 20 سال گذشته کشورهای گروه مینسک که شامل آمریکا، فرانسه و روسیه هستند و به عنوان میانجی در این مناقشه نقش‌آفرینی می‌کنند، نتوانسته‌اند این مناقشه را حل کنند. راهکار پیشنهادی ایران برای حل این مناقشه چیست؟ و علل مقاومت کشورهای سلطه در مقابل نقش‌آفرینی ایران در حل این مناقشه و سایر مناقشات قفقاز از نظر جنابعالی چیست؟
ما فکر می‌کنیم همه مسایل و همه مناقشات از طریق گفتگو و البته با پذیرش عدالت و قانون قابل حل است. ما این مسیر را دنبال می‌کنیم و اگرهم اعلام کردیم که آمادگی داریم که وارد بشویم و کمک بکنیم، باز بر پایه عدالت، منطق، قانون و با روش گفتگوست. ما فکر می‌کنیم کسی که می خواهد وارد بشود، نباید خودش یک موضع تعصبی از قبل داشته باشد. آنهایی که اسم بردید، بسیاری شان مواضعشان هم در طول تاریخ و هم در معادلات امروز جهان مشخص است. آنها فرمولی دارند که بالاخره در آخرش عدالت درنخواهد آمد، ما دنبال عدالت هستیم. فکر می‌کنیم کشورهای منطقه باید صدها سال در صلح و دوستی باهم زندگی کنند. نباید هیچ نقطه تاریکی در روابط باقی بماند. نقطه تاریک از بی عدالتی ها ناشی می‌شود. عدالت و قانون را بگذاریم وسط و همه تابعش باشیم، بپذیریم و عمل کنیم و تصمیم بگیریم که باهم دوست باشیم. از دشمنی‌ها و مناقشات هیچ کس سود نمی‌برد. حداقل چیزی که تلف می‌شود وقت و اعصاب مردم و دولتها است، بالاترش هم منابع است. بالاخره ما در طول تاریخ و به تجربه دریافتیم که بسیاری از از این نیروهای غربی پایبندی به عدالت ندارند. به همین خاطر ما آنها را همراهی نکردیم. اگر چه، اگر در همین موضوع هم آنها بتوانند عدالت را اجرا کنند و حق را حاکم کنند و مشکل را حل کنند، ما استقبال می‌کنیم و حمایت می‌کنیم.

آقای دكتر، کشورهای منطقه قفقاز شامل آذربایجان، گرجستان و ارمنستان در حوزه تمدنی ایرانی اسلامی قرار دارند. با توجه به این موضوع، نگاه و رویکرد ایران به قفقاز برچه مبنایی قرار دارد؟
ببینید. این درست است. کل منطقه ما یک منطقه بسیار وسیعی است. ما در یک حوزه فرهنگی و تمدنی هستیم. زندگی مردم ما خیلی شبیه هم است. اعتقادات، باورها، آداب و رسوم، حتی لباس پوشیدن‌ها، غذاخوردنها و مفاهیم. ما یک حوزه بزرگ فرهنگی و تمدنی شناخته شده هستیم برای کل تاریخ و کل دنیا. روابط ملتهای ما هم به همین نسبت عمق دارد. یک عمق تاریخی بسیار طولانی که در اعماق دلها و اندیشه‌ها ریشه دارد. توجه کنید که همین غذاها نمادی از رنگ و تمدن است. غذاهای کل منطقه چقدر شبیه به هم است، اصلا یک جور است. نوع نگاه به زندگی، ارتباطات اجتماعی، احترام به خانواده، احترام به بزرگتر، صداقت، دوستی، پاکی و فداکاری. اینها ارزشهای متعالی هستند که در متن این فرهنگ حضور دارند. ما فکر می‌کنیم که همه این منطقه بتواند در کمال آرامش و دوستی باهم زندگی کند. بجای اینکه رقیب هم باشند، کامل کننده و تکامل بخش همدیگر باشند. ما باید برای پیشرفت به هم کمک کنیم و دوست هم باشیم و حلقه‌های ارتباطی را در بخشهای گوناگون تقویت کنیم، اینها شدنی است. منتها منطقه قفقاز از دخالتهای بیگانه رنج می برد. مثل خیلی از نقاط دیگر دنیا. کشورها و نیروهای فرامنطقه‌ای بخاطر منافع خودشان می آیند. بالاخره اینجا منطقه حساسی است. یک منطقه ارتباطی مهم با منابع و ذخایر انسانی و فرهنگی و مادی فراوان. آنها می آیند برای دست اندازی . دخالت می‌کنند، اما ما فکر می‌کنیم با آگاهی و هوشیاری مردم و دولتها یک روند همگرایی شکل گرفته است. گرچه این آرام است. هنوز نشانه‌های خیلی قوی بروز نداده است. اما، این همگرایی حتما اتفاق خواهد افتاد.

آقای رییس جمهور، یکی از موضوعات مهم منطقه، بحث دریای خزر است. ایران دریای خزر را دریای صلح و دوستی می‌داند. به نظر جنابعالی موانع احتمالی در مقابل همگرایی در دریای خزر و تعیین رژیم حقوقی جدید دریای خزر چه بوده است و رویکرد ایران برای تعیین رژیم حقوقی جدید دریای خزر چیست؟
دریای خزر دریای صلح و دوستی است. باید هم همین طور باشد. هیچ گزینه دیگری وجود ندارد و نمی‌تواند هم وجود داشته باشد. کشورهای منطقه باید باهم همکاری کنند و دوست باشند و از فرصت دریای خزر به نفع ملتهایشان استفاده کنند. اما به همین نسبت که ظرفیت‌های فراوانی برای دوستی و منافع مشترک در دریای خزر هست، پیچیدگی های سیاسی و تاریخی فراوانی هم وجود دارد. بالاخره ما نباید فراموش کنیم که بیش از 20 سال از فروپاشی شوروی نمی‌گذرد. جغرافیای سیاسی منطقه در حال شکل گرفتن است. طبیعی است که روند همگرایی یک مقدار آرام طی می‌شود. من فکر می‌کنم این روند گرچه آرام است، اما با استحکام دارد طی می‌شود. رژیم حقوقی دریای خزر یکی از موضوعات منطقه است که آرام آرام در حال شکل گیری است.

از چند محور شروع شده است و بحث‌ها جلو می رود. من فکر نمی‌کنم که در نهایت مشکل خاصی یا حادی در این زمینه باقی بماند. بهر حال، ما همسایه هستیم. باید با هم زندگی کنیم. دریای خزر دریای بسیار بزرگی است. مسایل محیط زیست محیطی و امنیتی دارد. مسایل قاچاق مواد مخدر و تروریسم و افراط گرایی و مسایل انرژی دارد. مسایل ذخایر دریایی، ارتباطات دریایی و کشتیرانی و موضوعات متنوع فراوانی وجود دارد. خوب، هرکدام بحث می برد، گفتگو لازم دارد. وقتی ما نگاه می‌کنیم به نشست عشق آباد، بعد نشست تهران و نشست باکو، این روند همگرایی را مشاهده می‌کنیم. امیدواریم که تا یکی دو نشست بعد، این حلقه‌ها تکمیل شود.

جناب رییس جمهور، بویژه بعد از جریان 11 سپتامبر سیاست اسلام‌هراسی نظام سلطه تشدید شده و حتی در بعضی از کشورهای اسلامی با چاپ مقالات موهن علیه مقدسات اسلامی ‌توسط مزدوران صهیونیسم تلاش می‌شود که این اسلام‌هراسی دنبال شود. ارزیابی جنابعالی از مجریان، اهداف، رویکرد و علل تشدید این مساله چیست؟
اینکه روشن است. آن استعمارگران و برده داران سابق در صد سال اخیر نقابشان را عوض کردند. چهره‌شان را عوض کردند، شدند دموکرات و آزادی‌خواه و طرفدار حقوق بشر. اما همان کارهای قبلی را با روش‌های جدید و به قول خودشان مدرن ادامه می‌دهند. بلکه سنگین‌تر و بیشتر. آن چیزی که آنها از آن می‌ترسند انسان است. یعنی اسلام‌هراسی، درواقع همان انسان‌هراسی است. آن چیزی که آنها ازش می‌ترسند، بازیابی هویت انسانی است. در دنیا امروزه یک موج بسیار قوی و عمیق است که طی آن انسانها دارند خودشان را پیدا می‌کنند. ملتها توانمندی خودشان، هویت‌شان و اصالت انسانی شان را پیدا می‌کنند. امروز در دنیا کرامت انسانی یک موضوع بسیار جدی است. عدالت یک موضوع بسیار جدی است. یگانه پرستی که پایه عدالت و کرامت انسانی است، یک موضوع بسیار جدی است. و آنها از این می‌ترسند.

هر انسانی خودش را بشناسد برای آنها خطر است. چون زیربار سلطه نمی رود. هر ملتی خودش را بشناسد، دیگر روش‌های سلطه گرانه و یک‌سویه را نمی پذیرد. به همین خاطر، آنها اصلا با کرامت انسان مخالفند. اسلام هم آمده است کرامت انسانی را احیاء کند، عدالت را احیاء کند، یگانه پرستی را احیاء کند. آنها از اساس با هر نوع دینی که منشا حق دارد و به دنبال اصالت و کرامت انسانی و عدالت است، مخالفند. این نیست که فقط با اسلام مخالف باشند. آنها با مسیحیت هم اگر نقش خودش را خوب ایفا کند، مخالفند. کلیمی ها هم اگر کار خودشان را درست و براساس تعالیم حضرت موسی (ع) انجام بدهند، با آنها هم مخالفند. آنها با هر ارزش الهی و انسانی مخالفند. طبیعی هم هست. اما، موج بیداری و موج بازیابی هویت انسانی و بازگشت به ارزش‌های الهی و انسانی که دارد اتفاق می افتد، این موج روبه گسترش است.

هر روز دامنه‌ها و امواج آن توفنده‌تر می‌شود. آنها خیلی عصبانی هستند و همان روش‌های تکراری را طی می‌کنند، به نظرم به لحاظ عقلی و به لحاظ فکری رشد نکرده‌اند. به لحاظ مدیریتی نیز رشد نکرده‌اند. اینها در همان صد سال گذشته باقی مانده‌اند. خیلی اگر خوشبین باشیم درپنجاه سال گذشته درجا زده‌اند. نمی فهمند در دنیا چه می‌گذرد. اصلا هم دعوای اسلام و مسیحیت نیست. دعوای خداخواهی با هواپرستی است. دعوای انسان با شیطان است. دعوای انسان با ضدانسان است. دعوای عدالت با ظلم است. دعوای کرامت انسانی با تحقیر انسانهاست. این را همه آنها دریافته‌اند و روزبروز بیشتر دریافت می‌کنند. آنها آب در هاون می‌کوبند. در یک مسیر سرازیری هستند که ترمز بریده‌اند و بیشتر گاز می‌دهند تا اینکه به فکر متوقف کردن باشند. مواضعی که می‌گیرند آنها را جلو نمی برد. هیچ کس در دنیا حرفهای آنها را علیه اسلام باور نمی‌کند. حتی با طراحی هایی که کردند در بعضی جاها چهره‌های بسیار خشن بنام اسلام به نمایش گذاشتند. اما، توده‌های ملتها حرف آنها را باور ندارند. آنها یک راه دارند و آن هم بازگشت به دامان ملتهاست. بازگشت به حقیقت و عدالت است.

اگر برگردند، ممکن است فرصت‌هایی در اختیارشان باشد. اما، اگر برنگردند، سرنوشت محتوم آنها سقوط قطعی است. سقوط به اعماق دره‌های حضیض انسانی بدون بازگشت. ما مطلق نگران این تبلیغات آنها نیستیم. می بینید که گرایش توده‌های انسانی به حقیقت، توحید، اسلام ناب، به دینداری، حتی در خود آمریکا و خود اروپا گرایش به اسلام بسیار زیاد است. و آنها از این وحشت دارند که مردم در تمام دنیا به سمت دین حرکت می‌کنند.

جناب رییس جمهور، ایران اسلامی‌در تمامی زمینه‌ها از جمله دفاعی، هسته‌ای و علمی پیشرفت کرده است. جریان سلطه تلاش می‌کند که پیشرفت‌های ایران را به عنوان تهدید بویژه برای همسایگان تلقی کند. ارزیابی جنابعالی از این موضوع چیست؟
خوب روشن است، کار خیلی مهمی انجام نمی‌دهند. شیطان به منظور تسلط خودش، می‌ترساند و تفرقه درست می‌کند. محور حرکت شیطان ترساندن و ایجاد تفرقه است تا بتواند مسلط شود. خوشبختانه ملت‌ها هم ترفند شیطان را می‌دانند. رییس جمهوری قبلی آمریکا با آن همه ادعا و تبلیغات بی‌سابقه حرکت کرد که بیاید منطقه را فتح کند. امروز منفورترین نام و چهره در میان ملتهای منطقه همان فرد و دولت اوست. این معنایش این است که درست است که آسیب‌هایی به منطقه وارد کردند. اما، آن هدفهای اصلی شان هیچ گاه محقق نشد.

آقای رییس جمهور، در زمینه مسایل بین‌المللی، موضوعاتی که ایران برای گفتگو با گروه 1+5 دارد، شامل چه موضوعاتی است؟
موضع ما معلوم است. ما بسته پیشنهادی مان را به آنها داده ایم و اعلام هم کرده‌ایم. ما فکر می‌کنیم مسایل جهان جز با مدیریت عمومی و مشارکت عموم ملتها و دولتها و بدون توجه به قانون و عدالت حل نخواهد شد. این پیشنهاد هم که ما داده‌ایم، در واقع تاکید بر مشکلات اصلی جامعه بشری است و اعلام آمادگی ما برای حل آنها در یک فضای تفاهم، عدالت و احترام است. هر مقدار آنها بپذیرند، جلو خواهد رفت. اما اگر با همان اندیشه‌های کهنه استعماری بخواهند گفتگو کنند، اتفاق خاصی برای آنها نمی افتد. ولی ما چرا؟ ما مسیرمان را ادامه خواهیم داد. با دیگران کار را دنبال خواهیم کرد. ما استقبال می‌کنیم که آنها عدالت را بپذیرند و احترام و کرامت ملتها را بپذیرند. این به نفع آنها هم هست. همه سود می‌برند. 
موضوع هسته‌ای ایران یک موضوع حل شده است. ما اعلام هم کرده ایم که در مورد حقوق مسلم خودمان با کسی گفتگو نمی‌کنیم. مثل استقلال. کسی در مورد استقلال خودش با کسی گفتگو نمی‌کند. فکر می‌کنم که به اندازه کافی، هم در دنیا این موضوع روشن شده است که آنها از مواضع دوگانه و چندگانه می خواهند برخورد کنند. این هم دیگر برای ما هیچ ارزشی ندارد. کسانیکه انبارهایشان پر از بمب اتم است، دوستانشان را با بمب اتم مسلح می‌کنند و تمام جنایات دوستان خودشان را توجیه می‌کنند، بعد می آیند راجع به ایران که می‌رسد یک سری اخبار دروغ مطرح می‌کنند.
من مطلبی را که حالا به ذهنم آمد بگویم. جالب است. حدیث ما با اینها مثل این است که به یک نفر می‌گویند که اثبات کن که سالم هستی. خوب من چطور سلامت خودم را اثبات کنم؟ اگر کسی مریض باشد، خوب به او می‌گویند اثبات کن که مریضی. می‌گوید که مثلا سینه ام درد می‌کند، صرفه می‌کنم، تب دارم، ناراحتم. اما چطور اثبات کنیم که سالمیم؟ اثبات کنیم که مریض نیسیتیم!؟! کسالتی نداریم! این ظاهرش حرف ساده‌ای است. اما، عمق آن، حرف خیلی جاهلانه‌ای است. حرف خیلی بی ربطی است. چیزی که وجود ندارد، می‌گویند آن را اثبات کن. عدم این را که نمی‌شود اثبات کرد. ما به آنها می‌گوییم که ما براساس قانون کار می‌کنیم. انحرافی وجود ندارد. می‌گویند نه، وجود دارد. می‌گوییم که خوب سندتان چیست؟ می‌گویند خودتان به ما سند بدهید. این استدلال کسانی است که مدعی منطق و کار درست و قانون هستند.متهم می‌کنند، می‌گوییم که خوب سندتان چیست ؟ می‌گویند سند را خود شما به ما بدهید! می‌گوییم ما سندی نداریم. می‌گویند خوب، پس ایران پنهان‌کاری می‌کند.

این، یک منطق خیلی رنگ باخته بی‌ارزش است که برای ما بطور مطلق هیچ ارزشی ندارد. ما از این عبور کرده ایم. ایران عبور کرده است. ملت‌ها همه عبور کرده‌اند. اصلا موضوع هسته‌ای ایران الان مطرح نیست. موضوع تقابل دو اندیشه است. آنها خیال می‌کنند با بهانه هسته‌ای و به ظاهر ترساندن دیگران می‌توانند به ما فشار بیاورند. اینها متوجه نمی‌شوند که این موضوع ها اصلا تمام شده است. چه کسی از ایران می‌ترسد؟ هیچ کس. جز دزدها و غارتگرهای بین‌المللی، هیچ کس از ایران نمی‌ترسد. همه ملتها دوست ایرانند. امیدواریم آنها هم بالاخره از روش‌های کهنه استعماری دست بردارند و یک مقدار مزه انسانی را بچشند. بیایند مثل دیگران انسانی زندگی کنند تا شاید آنها هم فرصتی پیدا کنند.
 
جناب رییس جمهور، آمریکا و اتحادیه اروپا با میزبانی ترکیه برای گفتگوهای ایران با گروه 1+5 مخالفت کرده‌اند. به نظر شما علل این مخالفت چیست؟
حالا باید بررسی کنیم. صحبت کنیم. بالاخره ببینید. این یک اخلاق استکباری است. چیزی در دستشان نیست. حالا می خواهند بگویند ما هم تعیین می‌کنیم. چه چیزی را تعیین می‌کنید؟ تعیین کنید. هزار تا تعیین کنید. برای ما ارزشی ندارد. ما بیشتر به محتوای مذاکرات اهمیت می‌دهیم و اینکه مذاکرات به نفع ملتها و به نفع جهان باشد و آنها را متقاعد کند که به عدالت و قانون پایبند باشند. البته، ما خیلی علاقمندیم که در ترکیه و یا در کشور دیگری باشد. بزودی به جایی خواهیم رسید که آنها از این حداقل زورگویی هم پشیمان شوند.
 آقای رئیس جمهور، با تحرکاتی که جمهوری اسلامی ایران داشته و دیدارهایی که جنابعالی بویژه در مجمع عمومی سازمان ملل داشتید، جریان سلطه از گسترش نفوذ ایران ابراز نگرانی کرده است. به نظر شما علت پیروزی های سیاسی پی درپی ایران، برغم تلاش جریان مخالف ایران چیست؟ در مجمع عمومی سازمان ملل جنابعالی در مورد ماجرای 11 سپتامبر پیشنهاد تشکیل کمیته حقیقت یاب را مطرح فرموده اید. به نظر شما این کمیته تا چه حد عملی خواهد شد؟
 ببینید ما در این زمینه اصرار داریم. البته اگر نپذیرند معنای خودش را خواهد داشت. بالاخره به بهانه 11 سپتامبر آمده‌اند منطقه مارا اشغال کرده‌اند. بیش از یک میلیون انسان کشته شده است. هر روز دارند کشته می‌شوند. همه معادلات منطقه به هم خورده است. چندصدهزار نیروی نظامی وارد منطقه ما شده است. حیثیت ملتها و حقوق ملتها مخدوش شده است. مردم را در خیابانها می‌کشند. خانه‌ها را بر سر مردم خراب می‌کنند. روستاها را بمباران می‌کنند. زن، بچه، مراسم عروسی را بمباران می‌کنند. چرا؟ دخالت می‌کنند در امور عراق، در امور افغانستان. به چه دلیل؟ رییس جمهوری افغانستان می‌گوید آقا شما چرا عملیات نظامی می‌کنید در خاک ما؟ رییس جمهوری قانونی است. آنها می‌گویند ما دلمان می خواهد. بهانه همه اینها 11 سپتامبر است. اینها در 11 سپتامبر منطقه ما را متهم کردند. خودشان یک طرفه. مگر می‌شود خودشان هم شاکی باشند، هم دادستان و هم قاضی باشند؟

بعدش هم خودشان حکم صادر کنند و آن حکم را علیه ملتها اجرا کنند؟ این ماجرا باید روشن بشود. ما فکر می‌کنیم این کمیته حقیقت یاب اگر روشن کند که علت چه بوده است و چه کسانی بوده‌اند و با اسم مشخص شود، خوب در آن صورت برویم سراغ آنها. در یک دادگاه صالح باید اثبات شود. نه اینکه دولت آمریکا بیاید یک ادعایی بکند و به همه بگویند که باید بپذیرید. خوب اگر اینطوری است، پس چرا ادعای دولتهای دیگر را نپذیریم؟ خوب، همه دولتها ادعا می‌کنند. آنها را هم بپذیریم! شما چه کسی هستید که می‌گویید ما هرادعایی که می‌کنید ما باید بپذیریم؟ البته ما ناراحتیم از آن حادثه. عده‌ای کشته شدند. مظلوم و بی جهت. بخاطر مطامع استعماری و استکباری و خودخواهی بعضی ها. ما مصر هستیم. البته، این برای دولت آمریکا و ناتو هم چیز خوبی است.

اگر معلوم شد که این ادعای اولیه غلط بوده، یک راهی پیدا می‌شود که اینها هم نیروهایشان را بردارند و آبرومندانه بروند بیرون. بگویند که اشتباه شده است. اما اگر نپذیرند، معنایش این است که این یک پروژه سیاسی است. اگر ریگی در کفششان نیست و اگر به اسنادی که در اختیار دارند، مطمئن هستند، نباید عصبانی شوند. باید اجازه بدهند که یک کمیته بین‌المللی بیطرف تحقیق کند که همه ملتها قبولشان داشته باشد. این اسناد را ببیند و سوال و جواب بکند. بعد بیاید به ملتها بگوید که بله ملت افغانستان مقصر است! ملت عراق مقصراست! خوب اگر اینها راست می‌گویند اسنادشان کامل است، خوب اجازه بدهند که بررسی شود. وقتی اجازه نمی‌دهند یا اگر اجازه ندهند، خوب آن وقت برداشت دیگری می‌شود. معنایش این است که یک طراحی است برای هجوم به منطقه. یک بهانه است و این بهانه را هم به هر ترتیب می‌شود ایجاد کرد.
ایران به دنبال نفوذ در هیچ جای دنیا نیست. این را من به صراحت بگویم. اینها هم اشتباه می‌کنند. آن چیزی که دارد اتفاق می افتد بیداری است، عدالت خواهی است که دارد گسترش پیدا می‌کند. پاکی است. خداخواهی است. اینها از این می‌ترسند و اسمش را می‌گذارند نفوذ ایران. نفوذ ایران نیست. نفوذ و گسترش اندیشه انسانی است. این متعلق به همه انسانهاست. چرا حرف ایران اثر می‌گذارد و آنها اسمش را می‌گذارند نفوذ؟ این که نفوذ نیست. نفوذ یعنی اینکه ما سازماندهی کنیم و برویم داخل یک کشور. چنین چیزی وجود ندارد. همه ملتها محترمند و مستقلند و خودشان تصمیم می‌گیرند. ما فقط گفتگو می‌کنیم. با همه گفتگو می‌کنیم و این هم دوطرفه است. هم آنها به ما یاد می‌دهند و هم ما به آنها یاد می‌دهیم. آن چیزی که دارد در دلها و اندیشه‌ها نفوذ می‌کند، ارزشهای الهی است، ارزشهای انسانی است.

آنها از این وحشت دارند. اسمش را هم می‌گذارند نفوذ ایران. این را هم اشتباه می‌کنند. ایران به دنبال نفوذ در هیچ جای دنیا نیست. ما بر عدالت و انسانیت پافشاری می‌کنیم. این حرف همه انسانهاست. آنها می‌گویند چرا دنیا از حرفهای ایران استقبال می‌کند؟ خوب روشن است. این حرف، حرف همه ملتهاست. خیلی ها این حرفها را می زنند. ما هم این حرفها را مطرح می‌کنیم. هفت میلیارد جمعیت جهان همه دنبال عدالتند. همه دنبال دوستی اند. همه دنبال احترامند. همه دنبال رفاهند. همه استقبال می‌کنند. چرا نباید استقبال کنند؟ این معنایش نفوذ نیست. گسترش یک اندیشه و یک باور است. آنها هرچقدر این حرفها را بزنند، کار را تشدید می‌کنند. نفوذ این اندیشه را در دنیا بیشتر می‌کنند. بیداری را بیشتر می‌کنند. ما نگران نیستیم.

پایان پیام.